‘Ach, kassian, het is voorbij’
Waarin Nederland dankzij Marion Bloem maar niet van dat verdomde Indië afkomt.
Voor de presentatie van Vervlochten grenzen, het nieuwe boek van Marion Bloem, had een uitgebreide delegatie Bloemetjes plaatsgenomen in de theaterzaal van de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Marion (op foto één naast etiquettekoningin Joyce Roodnat
) is inmiddels zelf allang oma, en had haar eigen moeder op de voorste rij geplant. Daarmee waren er vier generaties Bloem aanwezig.
De schrijfster, die indertijd debuteerde met Geen gewoon Indisch meisje, heeft inmiddels een forse stapel boeken geschreven, waarvan ze er inmiddels ook al eentje, Ver van familie, verfilmd heeft. Je moet veel geduld hebben voor die rolprent. Bloem, die het geval zelf regisseerde, neemt voor elke verhaallijn zeeën van tijd. Een belangrijke rol is weggelegd voor zangeres Anneke Grönloh, die als auteur aanmerkelijk compacter is dan Bloem. Vier regels Brandend zand vatten een compleet drama samen: “Zwarte Dino, jij wou Nina/die met Rocco was verloofd./En toen Rocco werd gevonden/Werd jouw onschuld niet geloofd.”
Foto twee is van dokter Ivan Wolffers, al bijna veertig jaar Bloemman, met naast hem schoondochter Elle van Rijn.
De schrijvende actrice heeft onloochenbaar een nieuw Bloemetje in de maak. Schoonmoeder Marion werd op het podium geïnterviewd door Ricci Scheldwacht, die vanwege dezelfde achtergrond pardoes vergat om kritische vragen te stellen. Hij raadde het publiek aan om het verzamelde werk van Bloem direct op de kop te tikken, en verzuimde niet de zijns inziens belangrijkste titels op te sommen.
Ook Arbeiderpers-uitgever Lex Jansen liet weten dat dit nieuwste boek van Bloem het allerbeste was dat ze tot nu toe had gewrocht, maar dat is een uitspraak die je van een boekenbaas mag verwachten. En omdat hij niet de lulligste was, mocht er voor de bezoekers ook nog een tientje van de prijs af. “Maar alleen vandaag!”
Op de receptie na afloop spraken we met regisseur Kaja Wolffers, zoon van Ivan en Marion. Op zijn arm draagt hij Helena, nog slechts korte tijd de jongste loot van de Bloem-dynastie. Papa Ivan stond verderop te praten met Freek de Jonge, die op gezag van zijn vrouw Hella in een paar heel opvallende, want gevlochten knalrode molières was gestapt.
En of het niet goed genoeg was, stond er verderop alweer zo’n kanon uit televisieland. Toine van Peperstraten liet weten geen Indische roots van betekenis te hebben. Zijn enige kennis inzake de Gordel van Smaragd was de bamischijf, een Hollands bedenksel waar ze op hun beurt in Jakarta en omstreken weer nooit van hebben gehoord.
Tot slot uw gewaardeerde aandacht voor bergbeklimmer Bart Vos, naast een hem onbekend maar alleszins bestijgbaar tiepje dat Elma zei te heten. Bart werkt alweer een eeuwigheid bij IBM en beklautert nog slechts af en toe een heuveltje, dat u het weet.
