Rockende kleinkunstenaar

“Doe mij de één na laatste en die drinken we op mij en op alle mietjes die zich door hun mokkels laten temmen.” Maarten van Roozendaal zingt de tekst Johnny van Jean Pierre Rawie op de cd En noem het maar vrienden. Het is een regel die Van Roozendaal uitstekend typeert: een eenzame man in de kroeg die de barman bombardeert met eindeloze klaagzangen over de dingen des levens.

Van Roozendaal, een briljante kleinkunstenaar met een hoog rock-‘n-roll-gehalte, zou, als hij in Amerika geboren zou zijn, de status hebben van een Tom Waits of een Randy Newman. Toch is hij in Nederland een beetje blijven hangen in cabaretsferen. Door de samenwerking met gitarist Marcel de Groot in de concerten Barmhart en Het Wilde Westen, schoof hij al wat verder op richting rock. En nu, met de Noem het maar vrienden-band, treedt deze unieke singer-songwriter op volle sterkte – bas, drums, hammondorgel en twee gitaren – toe tot de rockscene. Helemaal gelukt is die metamorfose nog niet: je hoort te vaak dat oude nummers ietwat geforceerd in een nieuw jasje werden geperst. Maar waar het wel lukt, zoals in Johnny, is het ook helemaal raak. En hoe dat live klinkt, is de komende maanden te horen tijdens de gelijknamige tournee.