‘De Nederlander mag best tevreden zijn’
‘Een wethouder probeerde de inwoners van Bolsward te laten instemmen met de ‘blauwe zone’, een plan om hen een vast bedrag te laten betalen voor een parkeermogelijkheid in het centrum. In eerste instantie waren de meeste burgers voor het initiatief. Men dacht dat het ging om een vaste parkeerplek, voor het huis. Maar ik bleef doorvragen. En wat bleek? Inwoners van het centrum zouden geen eígen parkeerplek krijgen, maar een vergunning om érgens in het centrum te parkeren. Door mijn vragen veranderde de stemming; erna was bijna niemand nog voor het plan. Het is dan ook afgeblazen.” Hans Bouwsma (64) viel hier zodanig mee op dat de lokale partij Bolswards Belang vroeg of hij op de kandidatenlijst wilde staan. “Ik was net met pensioen, dus het kwam goed uit.” Bouwsma was oorspronkelijk ontwikkelingswerker. “Ik ben in Tanzania geweest, in Colombia, Honduras, Kaapverdië en Nicaragua. Daar heb ik veel lessen uit getrokken die nuttig zijn in de politiek. Ik zie zaken waarschijnlijk in een breder perspectief dan mensen die niet in ontwikkelingslanden hebben gewerkt. Ik heb vergelijkingsmateriaal. En geloof me: de Nederlander mag best tevreden zijn.”
Toch staat hij niet onverschillig tegenover zaken die in Nederland spelen, ook al zijn die misschien minder heftig dan de problemen van de gemiddelde Colombiaan. “Het gemeentebestuur in Bolsward was te regentesk. Gewone burgers hadden niet meer het gevoel dat ze wat hadden in te brengen. Bolswards Belang heeft inwoners aangespoord wat vaker aanwezig te zijn bij de raadsvergaderingen. Daardoor worden beslissingen die het college al bijna genomen heeft, soms teruggedraaid onder invloed van negatieve geluiden van de publieke tribune. In Bolsward heeft de burger zijn macht terug.”
