Günter Wallraff: ‘Ik ben geen Borat!’
Als undercoverjournalist dringt Günter Wallraff door in alle gelederen van de samenleving, soms met gevaar voor eigen leven. Maar het gaat hem niet om de sensatie of een gimmick – hij wil met zijn onthullingen oprecht de wereld verbeteren. ‘Ik ben geen Borat! Ik wil niet provoceren.’
Na Ik (Ali) bent u ruim twintig jaar vrijwel uit de publiciteit gebleven. Waarom?
“Ik ben geopereerd en heb weer moeten leren lopen. Maar ik heb al die jaren niet stilgezeten, hoor. Ik heb een stichting opgericht om de straat in Duisburg waar ik zelf als gastarbeider heb gewoond kan worden opgeknapt. Ik heb boeken van anderen uitgegeven. Ik heb Salman Rushdie aan onderdak geholpen toen hij gevaar liep. Ik heb voor de Japanse televisie de rol gespeeld van Iraans gastarbeider. Ik heb dus van alles gedaan. Nu het weer goed met me gaat en ik een goede maskermaakster heb, kan ik weer op pad.”
Nu bent u helemaal terug met uw nieuwe boek, Heerlijke nieuwe wereld. Daarin heeft u zich opnieuw in de Duitse maatschappij ondergedompeld, in allerlei hoedanigheden: van zwarte tot dakloze, en van fabrieksarbeider tot callcenter-medewerker. U krijgt veel lof, maar ook kritiek. Vooral op uw rol van Kwami Ogonno, een Somalische asielzoeker die in Duitsland wil integreren.
“Ik vind het goed dat een discussie ontstaat. Zo komt tenminste iets in beweging en komen er leerprocessen op gang. Maar de discussie zelf vind ik krankzinnig. In de medis word ik telkens weer vergeleken met Borat (de Kazachstaanse journalist die gespeeld wordt door de Britse komiek Sacha Baron Cohen – red.). Ik ben geen Borat! Ik wil niet provoceren. Ik blijf in zo’n rol gewoon mezelf: vriendelijk, terughoudend, misschien een beetje naïef. En dat is juist het interessante: zoals ik word behandeld als mensen me voor een ander aanzien. Dáár moet het over gaan. En het grootste deel van de zwarte gemeenschap in Duitsland bevestigt mijn ervaringen. Zij maken elke dag hetzelfde mee.”
Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
