Columnist Luuk Koelman begint aan graphic novel

Meneer Koelman, we hebben een boel achter u gezocht maar striptekenaar is een onvermoede kwaliteit.

“Al jaren lees ik prachtig getekende strips waarvan ik dan toch denk: dat verhaal had ík beter kunnen schrijven. Het probleem is echter dat ik niet goed kan tekenen. Een galopperend paard lukt mij niet. Dus ik gebruik Photoshop en een tekentablet. Ik gebruik foto’s en filmstills uit die tijd en bewerk die.”

Waarom heeft u gekozen voor de Eerste Wereldoorlog?

“Ik heb daar altijd al een fascinatie voor gehad, heb alle plekken zoals Verdun en Ieper bezocht.  Als er één oorlog was die duidelijk heeft gemaakt hoe waanzinnig oorlog is dan is het deze wel.”

U noemt het een magnum opus.

“Een pil van een stripboek moet het worden, vele honderden pagina’s dik. De verhaallijn heb ik al klaar, ik ben nu vooral heel veel materiaal aan het doorspitten. Door mijn werk ben ik gewend in taal te denken, nu moet ik als een regisseur die woorden in beeld omzetten. Mijn kwaliteiten als tekenaar zijn beperkt, daarom ben ik blij deze manier van werken ontdekt te hebben. Het zou in 2011 af moeten kunnen zijn. Ik werk er iedere dag een uur of twee aan.”

Heeft u al een uitgever?

“Nog niet, het is nog maar vers. Ik ben nu zo’n drie maanden bezig. Als een uitgever zich aandient lijkt mij dat geweldig. Ik speel ook met de gedachte om het zelf uit te brengen op bijvoorbeeld een Ebook. Dan zou 2014 een gepast jaar kunnen zijn, vertaald in het Engels, Frans en Duits.”

U staat bekend om uw humoristische inslag. Valt daar wat van terug te zien in dit project?

“Dat denk ik niet, het onderwerp leent zich daar niet voor. Enig sarcasme misschien. Het wordt vooral heel zwart. De Eerste Wereldoorlog was namelijk heel zwart.”