Waarom De Kleine Generaal geen Belgische tsaar werd

Beste Dick,

Ik had het niet zien aankomen. Na al die stoere praat, die door tierend testosteron geschaakte mediaoptredens en, boven alles, die stuurse en venijnige kop die je opzette tijdens matchen… Je zou voor minder hebben gedacht dat je het meende. Edoch, het mocht niet zijn. Na acht maanden en in totaal een luttele vijf matchen smijt jij, door de immer vindingrijke sportpers steevast ‘De Kleine Generaal’ genoemd, de nog steeds van zweet gespeende handdoek in de ring.

De Rode Duivels zullen geen glorietijden kennen onder jouw leiderschap. Dat is best jammer, want de avonturen waarin eens iets gewonnen werd (die belangrijke match tegen Spanje, in de kwartfinale van het WK ’86 bijvoorbeeld), zijn al heel lang voltooid verleden tijd. Een groot toernooi halen is tegenwoordig al een hele opgave.

Ik, als onverholen belijder van het Advocaat-geloof, dacht dat het je wel ging lukken. Het halen van een EK-eindronde was, voor een groots trainer als jij, een peulenschil. Zo redeneerde ik. Nu hebben sommige redeneringen wel eens de naam om zich niet op de verlichte ratio te berusten, maar op een vaag buikgevoel. En aan dat laatste heb ik me dus laten vangen.

Wie had nu oprecht kunnen geloven dat een mini-tsaar als Dick Advocaat, na gelauwerd te zijn door Poetin himself, zich voor het karretje van mininegorij België wou laten spannen? Door een amateuristisch pseudo-instituut als de Belgische Voetbalbond? De doorsnee clownschool geniet meer prestige en draagt een professioneler boodschap uit. Die boodschap luidt: “Werk hard, doe je best en je hebt het in je om clown te worden.”

De Belgische Voetbalbond gelooft niet in de leuze van de clownschool. Daar is het trainerscredo nog steeds: “Werk níet, bijt je vast in onbeholpen afbraakvoetbal en hoop op het beste.” En onder dat mom hebben ze jou aangetrokken, Dick. Want laat ons nu eerlijk zijn: van alle Nederlandse trainers ben jij toch wel de meest atypische. Het flairvoetbal van Cruyff, dat afgestraald is op de Van Gaals, Adriaanses, Rijkaards en Van Bastens van deze wereld, is allerminst het spelletje dat jij predikt.

Dit gezegd zijnde torende jij hoe dan ook hoog uit boven de andere kanshebbers voor het bondscoachschap. Want dat zijn voornamelijk grijze figuren die zich vastbijten in onbeholpen afbraakvoetbal. Jij, met je roemrijke voorgeschiedenis bij de meest prestigieuze clubs, bent uit ander hout gesneden. Hout van een vrekkige, inhalige en oneervolle boom, maar sowieso: ander hout.

Die roebels gaan je goed af, Dick.

Vriendelijke groet,
Laurens Bouckaert