Jack de Vries is uitgespind

Beste Jack,
Nederland maakt zich op voor het premierschap van Job Cohen. Je kunt dat vervelend vinden. Je kunt vinden dat Jan-Peter na al die trouwe dienstjaren ook nog een vijfde kans verdient. Ik zeg je: alles duidt erop dat de kiezer, naast de óók al zo statige koningin, nog een tweede symbool nodig heeft om zichzelf tot rust te brengen. Stemmen als kalmeringsritueel. Hoewel interview na interview duidelijker wordt dat Cohen eigenlijk nergens écht verstand van heeft, blijkt hij de slag op een ander vlak wel degelijk te winnen. Achter al dat theedrinken gaat een snibbig karaktermannetje schuil dat zijn blik strak gericht houdt op het even afgezaagde als onomstreden doel dat hij zichzelf gesteld heeft: het terugwinnen van het fatsoenlijke Nederland, zoals dat in zijn ogen, en die van vele andere romantici, ooit bestaan heeft.
Voor de gebruikelijke manoeuvres van de pers – de insinuerende vragen, de zijdelingse schimpscheuten – betoont hij zich ongevoelig. Hij is daarin bijna Fortuynistisch zelfverzekerd en brutaal. Ook Pim had de verbale en mentale kracht om lastige journalisten op hun nummer te zetten en zijn eigen plan te trekken. Het grote publiek vond het prachtig! Job Cohen is, ook weer net als Pim, in hoge mate authentiek. En daardoor in staat om over de hoofden van het persvolk met kiezers te communiceren.
Dankzij die kracht heeft hij in principe geen spinnertjes zoals jij nodig. En ik vertel je niks nieuws, Jack, als ik zeg dat juist dat – en ik bedoel dan dat nuchtere – heel goed ligt bij de Nederlandse kiezer: een politicus die zijn eigen broek ophoudt en zich geen nieuw kapsel laat aanmeten omdat een zogenaamde ‘adviseur’ zoals jij daarop aandringt. Of was jij vergeten dat ‘spindoctor’, net als ‘journalist’, uit onderzoeken steevast tevoorschijn komt als één van de laagst gewaardeerde beroepen in dit land?

Lees de rest van het artikel in HP/De Tijd van deze week