Spring naar de content

Subliem album

Het is bijna een scène uit een komische film: Ira Gershwin leest in de krant dat zijn broer George naar verluidt bezig is met het schrijven van een ‘jazz concerto’ voor de band van Paul Whiteman. Wanneer Ira het artikel voorleest aan zijn broer, krijgt deze bijna een hartverzakking: hij had die afspraak maanden geleden al gemaakt, maar was zo druk bezig met het schrijven van een nieuwe Broadway-show, dat hij de deadline, een week of vijf later, totaal was vergeten. Op 7 januari 1924 begon hij met het schrijven van een partituur voor twee piano’s die hij op advies van Ira Rhapsody in Blue noemde. Ferde Grofé, die het werk zou orkestreren voor een uitgebreide bezetting van het orkest van Whiteman, ging dagelijks bij Gershwin langs om het muziekpapier bij wijze van spreken onder de handen van de componist vandaan te rukken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Gershwin had het bekendste werk uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis in drie weken klaar. Op 4 februari, tien dagen voor het concert, legde Grofé de laatste hand aan de complete orkestpartituur. Klarinettist Ross Gorman kwam tijdens de repetities op het idee om het slot van de inmiddels wereldberoemde klarinetcadens aan het begin te spelen als een meeslepende glijer omhoog. Op het sublieme album Gershwin By Grofé: Symphonic Jazz door Harmony Ensemble New York – piano: Lincoln Mayorga, dirigent: Steven Richman – wordt de klarinet bespeeld door de 93-jarige, inmiddels overleden Al Gallodoro, van 1936 tot 1965 de ster van de Whiteman-band. Zijn bijdragen, en Gershwins en Grofé’s oorspronkelijke orkestraties van bijna alle Gershwin-klassiekers, maken deze opnamen tot een album dat (zoals het cliché luidt) in geen enkele verzameling mag ontbreken.