Spring naar de content

Grimlachen om twee dolende zielen

Humor is gebaat bij ongemak. Vraag maar aan Ben Stiller. Die begeeft zich al een carrière lang van de ene ongemakkelijke situatie naar de andere en heeft er zijn status als filmster aan te danken. Stiller speelde zich voor het eerst nadrukkelijk in de kijker met There’s Something About Mary, waarin hij hardnekkige pogingen onderneemt Cameron Diaz in te palmen. Dat hij in die komedie zo goed tot zijn recht komt, heeft – paradoxaal genoeg – vooral te maken met de dodelijke ernst die hij voortdurend blijft uitstralen. De situaties waarin hij in verlegenheid wordt gebracht, worden er schrijnender én leuker door. Een aardig voorbeeld van het soort scènes waarin Stiller excelleert, is te zien in Meet the Parents. Hij ligt daar voortdurend overhoop met zijn aanstaande schoonvader, een voormalige CIA-agent (Robert De Niro) die hem maar een lulletje rozenwater vindt. Stiller is zo onverstandig zich door zijn schoonvader aan een test met een leugendetector te laten onderwerpen (“Je hebt toch niets te verbergen?”). Na een onschuldig aanloopje krijgt hij plots de vraag of hij weleens pornofilms heeft bekeken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Dat hij uitgerekend als komiek zoveel succes heeft, verbaast Stiller zelf misschien nog wel het meest. Bij aanvang van zijn carrière speelde hij meer dramatische rollen, en zijn regiedebuut Reality Bites (1994) was een mooi, schurend portret van een stel twintigers dat in leven en liefde het spoor enigszins bijster is geraakt.

Met Greenberg lijkt hij die draad nu weer op te pakken. Stiller speelt het titelpersonage, een man die herstellende is van een zenuwinzinking. Hij heeft tijdelijk zijn intrek genomen in het huis van zijn broer in Los Angeles. Die broer staat bij aanvang van de film op het punt langdurig met zijn gezin op vakantie te gaan en heeft zijn assistente uitgebreide instructies gegeven om op het huis te letten en de hond regelmatig uit te laten. Zo heeft het huis twee tijdelijke bewoners die min of meer tot elkaars gezelschap zijn veroordeeld. Dat leidt – uiteraard – tot een hoop gestuntel. Stiller wordt dus opnieuw in staat gesteld zijn handelsmerk – sociaal ongemak – uit te venten. Wat Greenberg onderscheidt van zijn eerdere films, is dat de toeschouwer zelden de gelegenheid krijgt dat ongemak weg te schateren. Enkele humoristische momenten zijn er zeker, maar die geven toch vooral aanleiding tot boer-met-kiespijn-gelach. Dat zal ook wel komen doordat het titelpersonage voortdurend bezig is zijn eigen glazen in te gooien. De sympathie van de kijker gaat vooral uit naar de vrouw die toevallig in zijn leven verzeild is geraakt (sterke rol van Greta Gerwig) en de studiegenoot van weleer (Rhys Ifans) die zijn vroegere vriend niet wil laten vallen. Greenberg werd geregisseerd door Noah Baumbach, die het menselijk geploeter ook al onder het vergrootglas legde in The Squid and the Whale (2005) en Margot at the Wedding (2007). Hij hanteert andermaal dezelfde kabbelende verteltrant, en biedt een inkijkje in het rommelige leven van twee dolende zielen die nu eens irriteren en dan weer vertederen. Een film met een grimlach.


Greenberg. Regie: Noah Baumbach. Vanaf 8 juli in de bioscoop.

Alice in Wonderland (5) – Tim Burton

Avatar (1) – James Cameron

Sherlock Holmes (2) – Guy Ritchie

Komt een vrouw bij de dokter (4) – Reinout Oerlemans

De prinses en de kikker (3) – Ron Clements & John Musker

Edge of Darkness (-) – Martin Campbell

Millennium: Flickansom lekte med elden (6) – Daniel Alfredson

Invictus (-) – Clint Eastwood

Precious (-) Lee Daniels

The Twilight Saga: New Moon (re) – Chris Weitz

Tussen haakjes de klassering van de vorige keer. Deze toptien is tot stand gekomen op basis van de verkopen bij GfK Dutch Charts.