‘Macho’s moet je mijden’
Je moet alles een keer geprobeerd hebben. Dus waarom niet het oudste beroep ter wereld? Verslag van een workshop ‘achter het raam zitten’. ‘Heb je zelf iets bij je, of wil je wat aan van hier?’
Vijftig euro voor tien minuten, tweehonderd euro voor een uur. Gemiddeld vijf à zeven klanten op een dag, en op een topdag dertig. Tegenover een raamhuur van zo’n honderd euro per dagdeel. Tel uit je winst.
Geld is dan ook de belangrijkste drijfveer om jezelf te prostitueren, vertelt Mariska Majoor (41). Vrouwen die schulden hebben of luxe erg belangrijk vinden, komen zo ‘in het leven’ terecht. Een kleine minderheid doet het omdat ze het werk echt leuk vindt. En dan zijn er de vrouwen die gedwongen worden. Dat is verschrikkelijk en staat geheel los van het vrijwillige sekswerk.
De ‘vrijwilligen’ zijn vaak de rebelse types. Die willen niet van negen tot vijf achter een kassa of computer zitten. En ook geen man met een suf kantoorbaantje. Die zoeken spanning – en die vinden ze op de Wallen. Seks en liefde van elkaar scheiden is voor hen geen probleem. Zelf hebben ze geen last van enig gebrek aan zelfrespect. Dat is enkel wat anderen op hen projecteren.
Majoor was zo’n rebelletje. Of eigenlijk is ze het nog steeds – dat zie je in haar ogen. Van haar zestiende tot haar tweeëntwintigste was Majoor raamprostituee op de Wallen. Tegenwoordig zou dat niet meer kunnen, op je zestiende achter de ramen. Maar destijds was de Bordeelwet er nog niet.
Toen ze klaar was met zichzelf prostitueren, zette ze de Wallenwinkel op. Daar kan iedereen terecht voor informatie over het gebied, zowel historische als praktische. Om een realistisch beeld van prostitutie te kunnen neerzetten, probeert Majoor telkens nieuwe dingen. Rondleidingen door de buurt, voorlichtingen voor studenten en sinds kort de workshop ‘achter het raam zitten’.
Voor veel mensen is het onbegrijpelijk dat dames hun lichaam te koop aanbieden. Dat weet Majoor. Zelf vergelijkt ze het altijd maar met het beroep van slachter. “De kop van een kip afhakken of een koe doodschieten. Dan denk ik: hoe kun je dat in godsnaam doen? Maar als je niet zoveel met die dieren hebt, gaat dat prima. Zelf heb ik er nooit moeite mee gehad om seks te hebben met een ander, zonder dat er liefde mee gemoeid was.”
De ruimte aan de Enge Kerksteeg waar Majoor de workshop geeft, ademt een atmosfeer van seks. Overal lingerie, stola’s en foto’s van schaars geklede dames op torenhoge hakken. Het is het beste raam van de buurt waarachter ik plaats mag nemen, op een zacht kussentje met zwart-witte panterprint. Een mooi groot en hoog raam op een pleintje tegenover de Oude Kerk. Mijn buurprostituees met hun kleine raampjes op straatniveau zijn vast jaloers.
Tientallen vrouwen hebben hier al gezeten sinds Majoor een maand of zes geleden begon met de cursus. Sommigen vinden het gewoon leuk om te proberen. Zijn nieuwsgierig hoe het voelt. Een dochter heeft het haar moeder zelfs cadeau gedaan voor Moederdag. Met het hele gezin reisden ze af naar Amsterdam om moeder in lingerie achter het raam te zien zitten.
Anderen overwegen serieus om het vak in te gaan. Die dames werkt Majoor dus feitelijk in. Eentje zit inmiddels dik tevreden achter haar eigen raam aan de Spuistraat, heeft ze Majoor per sms laten weten.
“Heb je zelf iets bij je of wil je wat aan van hier?” vraagt Majoor als we gaan beginnen. Ze doelt op mijn outfit. Ik besluit mijn degelijke jurkje aan te houden. Mijn alles-voor-het-blaadje-mentaliteit kent grenzen.
In het begin is het ongemakkelijk. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Ik voel me handelswaar. Als Majoor vertelt waar ik op moet letten, welke mannen ik moet negeren en hoe houding en gezichtsuitdrukking je alles vertellen over een persoon, wordt het leuker. Het is een spel. Zelfs in die paar vluchtige seconden dat hij het raam passeert, kun je precies zien wat voor type een man is. Macho, arrogant, verlegen, vriendelijk. Die eerste soort moet je altijd mijden; die is agressief tijdens de seks.
Majoor is opvallend kieskeurig, maar die vrijheid heb je ook als prostituee. Eigenlijk ligt de macht juist bij jou, beweert ze. Jij kijkt immers vanaf je krukje letterlijk neer op de wellustige mannen en bepaalt zelf wie je toelaat. Majoor zou geen één van de mannen die in tien minuten passeren binnen- laten. “Geen klik. Niet goed genoeg.”
Langer dan twee seconden oogcontact en je krijgt ‘de blik’. Dan lees je wat er in het hoofd van zo’n man omgaat. Wat zijn plannen zijn met jou. Je bent immers te koop. Een vrouw kan je vertellen hoe het is om als raamprostituee te werken, maar die confronterende blik, die moet je vóélen. Mij bekruipt op dat moment een gemengd gevoel van spanning en weerzin. Mijn middenrif trekt samen en ik kijk snel de andere kant op. Naar de Oude Kerk aan de andere kant van de straat of naar Majoor, die naast me zit achter het gordijn.
Diezelfde blik is voor de echte prostituee de eerste stap naar de zakelijke onderhandelingen. In clubs wordt dat allemaal voor je geregeld, maar achter het raam moet je het zelf doen. Je wenkt hem, met een knipoog of een handgebaar. Met een stoer loopje komt hij naar de deur. Je wisselt namen uit, bespreekt tijd, kosten en de verschillende mogelijkheden. Word je het met elkaar eens, dan mag hij naar binnen en ga je aan het werk.
Een groep Engelsen komt voorbij. Alle koppies draaien naar rechts als ze passeren. Je moet het leuk vinden dat mannen op je geilen. Het spel meespelen.
“She’s learning.”
“No, she’s a virgin.”
“Ah, met dat laatste zou je echt goud geld kunnen verdienen!” knipoogt mijn instructrice. “Maar het komt doordat je je niet beschikbaar opstelt. Je houding bepaalt tenslotte alles in dit vak. Zet je hoge hakken maar eens in de vensterbank en gooi je schouders naar achteren.”
Het maakt inderdaad uit. Ze komen meteen vragen wat het kost. Een donkere jongen met een witte zonnebril loopt drie keer langs en wil dan naar binnen. Majoor houdt hem tegen. “Nee, dat gaan we niet doen.”
Het is fascinerend om te zien hoe vrouwen naar je kijken als je in het raam zit. Eerst is de blik geïnteresseerd, vervolgens grijpen ze snel de hand van hun partner en kijken dan zelfvoldaan weg. Ze voelen zich beter dan jij.
Wanneer ik even later het kamertje verlaat, zie ik bij de buurvouw een man naar buiten komen. Hij maakt nog net even zijn riem dicht. Ik kan een rilling niet onderdrukken. Van het verleidingsspel proeven is wel aardig, maar de knikkers mogen ze wat mij betreft in hun zak houden.
www.pic-amsterdam.com
