Margaret Schilten 53: ‘Het voelde niet als het einde van de wereld’
‘De laatste keer kan ik me nog heel goed herinneren, want het was echt niet leuk. Ik kon niet meer genieten van mijn eigen geliefde. Het was kort voor onze bruiloft, in 2004. Ik was ruim een jaar smoorverliefd op mijn man. Ook seksueel was het fantastisch tussen ons. Overal was ik voor in, we konden het zo drie keer op een dag doen. Maar ineens was het op. In eerdere relaties was het ook al zo verlopen. Als ik verliefd ben, lever ik mezelf in, ik cijfer mezelf weg om een man te pleasen. Tot walgens toe. En dan kan ik niet meer. Mijn probleem is dat ik mannen als misbruikers ervaar; dat is het gevolg van seksueel misbruik in mijn jeugd. Zelfs bij de man voor wie ik grote liefde voel, kreeg dat trauma de overhand.
In die tijd bleek ook plotseling dat ik baarmoederkanker had. We zijn nog wel op huwelijksreis geweest, maar daarna werd ik geopereerd. Sinds ik afscheid heb moeten nemen van mijn baarmoeder, voelt mijn lijf anders. Ik heb altijd geworsteld met mijn gewicht, en dat werd er sindsdien niet beter op. Voor mij betekende die periode het einde van mijn seksualiteit. Natuurlijk heeft het tijd gekost om aan dat idee te wennen. Maar ik heb in mijn leven al zo veel moeten leren accepteren, dat dit voor mij ook weer niet voelde als het einde van de wereld. Ik voel me opgelucht. Ik ben blij dat ik de pijn niet meer hoef te ervaren. Ook het idee dat ik een ander niet opnieuw hoef teleur te stellen geeft mij rust. Eerst dacht ik dat ik de enige op de wereld was die ‘het’ niet meer deed. Maar sinds ik me heb aangesloten bij AVEN, het Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk, weet ik beter. Ik ben een blije aseksuele vrouw; deze manier van leven is beter voor mij.”
