Lefgozertjes m/v
Het wemelt in Amsterdam van aanstormende ondernemers. HP/De Tijd portretteert zeven jonge helden, ambitieuze avonturiers in de creatieve sector. Ze willen internationaal doorbreken, het helemaal anders doen dan de gevestigde orde, nieuwe markten veroveren. En vaak werken ze samen: met oud-studiegenoten, familieleden of desnoods met de concurrentie.
Naam: Frank de Ruwe (32)
Bedrijf: Natwerk. Bedenkt bizarre reclamestunts voor grote merken
Held omdat: Natwerk, bestaande uit De Ruwe en vier medewerkers, een indrukwekkend lijstje opdrachtgevers heeft: Ben, Diesel, Puma Ben & Jerry’s, Grolsch en BNN. Bovendien vinden we het mooi dat je geld kunt verdienen met de meest bizarre stunts.
Opvallen is het handelsmerk van Natwerk. Vorig jaar liet De Ruwe bijvoorbeeld een miljoen kauwgomballen over de Amsterdamse Dam stuiteren. Ook hing hij overal in de stad kattenluikjes op; aan lantaarnpalen, op de deur van De Bijenkorf. Ruwe: “Gekke stunts waar mensen op z’n minst om moeten glimlachen, zijn ons handelsmerk. Grote bedrijven weten ons steeds vaker te vinden wanneer ze iets nieuws en origineels willen.”
Een paar voorbeelden: op Lowlands bouwt Natwerk dit jaar voor drankje Vifit een gigantisch kasteel van luchtbedden. Bierbrouwer Grolsch kreeg de ‘Koel Hotline’. Wie kampt met een lauw biertje, kan een noodnummer bellen. Dan komt er een mannetje op een brommer aan gescheurd, met in de zijspan een koelkast vol koude biertjes. Dat levert niet alleen een glimlach op, maar ook de broodnodige free publicity.
De jongens en meisjes van Natwerk gaan helemaal hun eigen gang. Soms tot grote verbazing van de opdrachtgevers. “Voor ID&T maakten we op Mystery Land een groot huis van gras. Wij vonden het heel grappig om er op zo’n housefestival een viezige punkband in te zetten. Op een gegeven moment klapt dat huis aan de voorkant open en staat de band High on Testosterone in afgeragde kleren te spelen. Wij hadden de grootste lol, maar de organisatie vond het niks. Tot de krant de daags erna schreef dat dit soort gekke acties Mystery Land nog steeds bijzonder maakt.”
Nu zijn de projecten van Natwerk vaak nog onderdeel van een reclamecampagne. De Ruwe wil in de nabije toekomst ook complete campagnes bedenken voor grote merken en internationale projecten opzetten. “Een tweede vestiging in New York, dat lijkt ons wel wat.”
Naam: Noor Wentholt (33)
Bedrijf: Ignoor, een label voor tassen en accessoires
Heldin omdat: Wentholt tassen ontwerpt die stylish zijn én lekker dragen. Ze verkoopt niet alleen goed in Nederland, maar ook in België, Frankrijk en Japan. Het vrouwenlichaam is Wentholts grote inspiratiebron. Haar tassen versmelten met het lichaam. “Ik ontwerp sexy, vrouwelijke tassen, die ook nog eens lekkerzitten. Een chique, mooie tas waarvan het hengsel altijd van je schouder glijdt – zoiets zal ik nooit maken.”
In haar atelier op de Amsterdamse Wallen zet Wentholt de familietraditie voort. Ze komt uit een familie van leerbewerkers;begin vorigeeeuw hadden deWentholtsdiverse tassenwinkels in de hoofdstad. “Mijn eerste tassen maakte ik in de werkplaatsvanmijn oomWillem Wentholt; bijonsom de hoek repareert hij dure merktassen. Een echte vakman bij wie ik altijd terecht kan als ik er technisch niet helemaal uitkom.”
Met zakenpartner Eric Alberga bedenkt Wentholt de insteek voor een nieuwe collectie. Vervolgens ontwerpt zij en worden te tassen geproduceerd door ambachtslieden in Oost-Europa. “Eric voelt de markt perfect aan, heeft een neus voor waar de tassen aan zullen slaan. We willen naar nog meer landen uitbreiden. Over een paar jaar moet Ignoor een internationaal merk zijn. Met nieuwe afzetmarkten in China, de Verenigde Staten en Duitsland.”
Naam: Mette te Velde (30)
Bedrijf: Strawberry Earth, ‘ecoplatform’ voor jonge creatieven
Heldin omdat: Strawberry Earth het eerste echte ecoplatform is in Nederland. De boodschap: het milieu reddenkan ook leuk zijn. Met grote feesten, filmfestivals en binnenkort een eco-fashionevenement. Er zijn al genoeg organisaties die met hun ouderwetse activisme geitenwollensokkenfiguren bereiken, vindt Te Velde. “Wij willen een nieuwe groep bereiken, de cultural creatives. Hippe twintigers en dertigers, trendsetters die anderen weer beïnvloeden. We laten hun zien dat milieubewust leven ook leuk is, en zelfs vanzelfsprekend.”
In 2009 startte het online magazine strawberryearth.com en organiseerden Te Velde en haar vriend Ikenna Azuike de eerste evenementen. Dat waren feesten in cafés, waarbij een deel van de bieropbrengst naar het ecovriendelijker maken van de bar ging: waterbespaarders op de tap, energiezuinige verlichting. “Mooi toch, lekker dronken worden voor een betere wereld?”
De evenementen worden steeds groter. Twee keer al organiseerde Strawberry Earth een groen filmfestival. “Niet met saaie lezingen van Al Gore, maar met spannende ecothrillers die bij ons in première gaan. Binnenkort is de eerste Strawberry Earth Wonderland; met modeshows promoten we duurzame kleding.”
Te Velde werkt nu fulltime voor het platform. Soms kan ze zichzelf salaris uitbetalen, maar het is geen vetpot. “Voor het filmfestival krijgen we subsidie, maar over een tijdje willen we niet meer afhankelijk zijn van overheidsgeld. We gaan op zoek naar bedrijven die in ons willen investeren. En op het blog gaan we tegen betaling schrijven over milieuvriendelijke producten. Wel alleen over producten die we zelf goed vinden. Greenwashers, bedrijven die alleen groen doen omdat ze eraan kunnen verdienen, komen er bij ons niet in.”
Naam: Sanne Oomen (29)
Bedrijf: architectenbureau Denieuwegeneratie.nu
Heldin omdat: het bureau midden in de recessie startte, maar toch al aardig wat leuke opdrachten heeft binnengehaald. Oomen en haar oud-studiegenoten Oscar Vos (31) en Thomas Dieben (30) werkten alle drie voor gerenommeerde Amsterdamse architectenbureaus. Maar ze wilden ‘duurzaamheid als uitgangspunt nemen, en niet alleen nog wat zonnepanelen op het dak installeren als alles bijna klaar is.’ Toen Oomen anderhalf jaar geleden een ecologische villa in het Goois Natuurreservaat kon ontwerpen, was dat een prachtige kans om een eigen bureau te beginnen. “We hebben niet te lang nagedacht, zijn gewoon in het diepe gesprongen. De villa werd een huis dat half in de grond is verzonken, en is helemaal energieneutraal.”
Denieuwegeneratie.nu wilde alles anders doen, dus geen namen op de gevel. “De gevestigde architecten gedragen zich al vaak genoeg als popsterren. En we zoeken de samenwerking met ander architectenbureaus. Nu ontwerpen we bijvoorbeeld een ecohotel in Israël, samen met andere jonge, buitenlandse architecten.”
Er zijn al aardig wat interessante opdrachten binnengehaald. De renovatie van kunstcentrum De Appel, het ontwerp van het nieuwe interieur van De Kleine Komedie, de creatie van een bedrijvencentrum in oude silo’s. “Het is hard netwerken, maar het lijkt erop dat de recessie, die architecten keihard treft, aan ons voorbij gaat. Dat heeft er vast ook mee te maken dat wij stukken goedkoper zijn dan de gevestigde namen.”
Naam: Lotte de Vos (26)
Bedrijf: café-restaurant Blue
Heldin omdat: De Vos en zus Loes (24) laten zien dat je geen door de wol geverfde kroegbaas van de babyboomgeneratie hoeft te zijn om een café tot een succes te maken.
In haar studententijd deed Lotte de administratie bij de Amsterdamse horeca-ondernemer Willem Honnebier. Ze vertelde hem over haar droom om in een verre toekomst met haar zusje een horecabedrijf op te zetten. Tot haar verbazing stelde Honnebier voor om met z’n drieën Café & Brasserie Kalvertoren over te nemen. Even later kochten de zussen, vers afgestudeerd, het met zijn hulp en een flinke lening van de bank.
Het café had een prachtig uitzicht, maar zag er verder niet uit. De Vos: “In de banken zaten scheuren, de vlekken zaten op het behang. Het liefst wilden we meteen de boel onder handen nemen, maar het duurde even voordat we het juiste architectenbureau hadden gevonden. Pas een jaar na de overname kon de verbouwing beginnen. Tot die tijd schaamden we ons een beetje. ‘Sorry dat het er zo uitziet,’ riepen we tegen onze gasten.”
Het resultaat is licht en modern. Ook de kaart hebben de zusjes De Vos omgegooid: geen bitterballen meer, maar bijzondere broodjes. “We willen een gevestigde naam worden; een vermelding in de Lonely Planet is wel het minste. En wie weet openen we nog meer lunchtenten op locaties met een mooi uitzicht: Blue Rotterdam, Blue Den Haag… Ja, dat klinkt wel mooi.”
Naam: Vincent Reinders (25)
Bedrijf: www.22tracks.com, een muzieksite waar Amsterdamse deejays hun favoriete muziek delen
Held omdat: 22tracks anderhalf jaar na de start al zwarte cijfers schrijft. Dat is een hele prestatie, want geld verdienen met internet is al moeilijk, en met muziek al helemaal.
Reinders, ook bekend als Venz, is presentator van het hiphopprogramma Lijn 5 op radiozender FunX. Vaak vroegen luisteraars hem via de mail waar ze die toffe nummers konden vinden. “Zo kwam ik op het idee van 22tracks. Er komt zoveel muziek uit en er zijn zoveel muziekdiensten, dat veel mensen door de bomen het bos niet meer zien. Wij helpen ze op weg en doen ook een beetje aan muzikale opvoeding. Bij ons hoor je wat écht goed is.”
De site rubriceert 22 muziekstijlen: onder meer hiphop, house en soul. Toonaangevende Amsterdamse deejays zetten de nieuwste en leukste nummers op hun playlist, die uit 22 tracks bestaat. De nummers zijn online te beluisteren en hebben een linkje naar iTunes, voor wie ze wil kopen. Dagelijks bezoeken zo’n 10.000 mensen de site, samen beluisteren ze ruim 3 miljoen nummers per maand. “We verdienen een klein percentage wanneer mensen via ons een nummer kopen,” legt Reinders uit. “Verder kopen merken en festivals als Bacardi en Appelsap bij ons een playlist. Dat levert best leuke bedragen op, maar onze onkosten zijn hoog. We hebben een grote eigen server en dragen aan het eind van het jaar een hoop auteursrechten af voor het streamen van de nummers. Mijn partner en ik verdienen dus nog niets aan de site, maar we zien wel de wereldwijde potentie.”
Reinders wil het concept in 22 steden opzetten, met lokale deejays die hun eigen muzieksmaak laten zien. “Londen is als eerste aan de beurt; 22tracks London gaat over een half jaar live.”
Naam: Sanneke Prins (26)
Bedrijf: Mijn naam is Haas. Het bedrijf ontwikkelt educatieve games voor kleuters
Heldin omdat: Mijn naam is Haas een echte pionier is. Serious gaming voor kleuters is helemaal nieuw. De ondernemers wonnen al diverse (inter)nationale prijzen, onder meer voor innovatieve software.
Met de interactieve game Mijn naam is Haas leren kleuters nieuwe woorden. Tijdens het gamen kunnen ze van alles tekenen: bomen, een bos, wolken. Wat ze tekenen, beïnvloedt de loop van het verhaal. Zo breiden ze hun woordenschat uit terwijl ze lekker aan het spelen zijn. Prins: “Ik ontwierp de game voor het Expertisecentrum Nederlands met mijn twee partners toen we nog op de Kunstacademie zaten. De reacties waren zo enthousiast dat we besloten het op de markt te brengen. Inmiddels zijn er drie cd-roms en twee prentenboeken uit.”
Voor de ontwikkeling van de games heeft Mijn naam is Haas nu nog subsidies nodig. “Serious gaming bestond voor deze doelgroep nog helemaal niet, dus we moeten alles zelf uitvogelen. Over een tijdje willen we niet meer afhankelijk zijn van subsidie. We gaan ons ook richten op oudere kinderen, zodat de markt groter wordt. We laten nu delen van de game vertalen om de internationale markt te veroveren. Om te beginnen de Duits- en Engelstalige landen.”
