Een verwarrende twitterpicknick

“Vréééselijk woord! Maar alles hier heeft direct of indirect te maken met, komt-ie, personal branding.” Persoonlijk merkbeleid, dus. Tegenover me staat Melinda Wolthuis, volgens haar visitekaartje in het professionele leven opererend als ‘belevenisregisseur’. Uw verslaggever bevindt zich niet, zoals te verwachten zou zijn tussen al die merkvrouwen- en mannen, in een congreszaal of zakencentrum, maar onder een oude en eerbiedwaardige boom in het lieflijk park Oog in Al te Utrecht. Als Melinda het bij het rechte eind heeft, is iedereen onder de boom, al pratend, druk in de weer zichzelf ‘personal te branden’. Logische beginvraag: hoe komen al die mensen die een persoonlijk merk te verkopen of te marketen hebben (namelijk zichzelf), zo’n veertig à vijftig in getal, zomaar opeens onder een boom bijeen? Hoe is dit gezelschap – dat van een afstandje stilletjes wordt gadegeslagen door plaatselijke allochtonen – met picknicktafel, flessen wijn, lekkere hapjes en leuke versieringen vanuit het niets neergestreken op dit stemmige en sappige stukje gras? Het antwoord is onthutsend simpel: Twitter!
De term van Melinda, hoe ‘vrééééselijk’ ze die zelf ook vindt, blijft gedurende de hele bijeenkomst in mijn kop zitten. Als ik bijvoorbeeld ‘hallo’ zeg tegen Tjapko de Heus, hem een hand geef en hij op mijn vraag hoe hij hier verzeild is geraakt “puur toevallig” antwoordt, kan ik het niet laten te denken: past dit binnen de personal branding van de ongedwongen Tjapko, of spreekt hij de onwaarschijnlijke waarheid? Immers, alle deelnemers hebben zich van tevoren moeten aanmelden. De kosten van de bijeenkomst, die officieel tot ‘picknick’ is gedoopt, bedraagt 25 euro. Om dan nog van ‘puur toeval’ te spreken, lijkt me onmogelijk. “Ik ben aangehaakt bij mijn zus,” zegt Tjapko even later. “En ik had vanmiddag toch even niks te doen.”
Ik kijk mijn ogen uit op de derde Smart & Sexy-picknick (www.smartensexy.nl), die conceptmatig bedacht is en energiek begeleid wordt door de voormalige studente aan de Kleinkunstacademie Lisa Portengen. Als ik van tevoren haar teksten lees op internet (vergeef me dat ik voorwerk pleeg en niet spontaan genoeg ben om zomaar aan een ritje naar de buitenring van Utrecht te beginnen, sorry!), kun je onmogelijk spreken van een laat-maar-waaien-mentaliteit. Integendeel. Hoewel de picknick, als verschijnsel, onmiddellijk beelden oproept van ongedwongen samenzijn, zorgeloos genieten en agendaloos luieren (althans, bij mij), is deze picknick toch van een heel andere orde. Lisa heeft een missie, een bedoeling, misschien voert ze zelfs een strijd. Bijna vierentwintig uur per dag. En ze maakt daar allesbehalve een geheim van. Op Twitter doen haar tekstjes nog het meest denken aan een rondparaderende injectiespuit, gevuld met positivisme. ‘Stuur jezelf eens een kaartje met een boodschap die je ook aan een hele goede vriend(in) zou geven!’ schrijft ze. Of: ‘Ik ga om 15 uur thee drinken met boze (verdrietige) buurvrouw. Sturen jullie ook wat liefde?’ Of: ‘Tip: zeg altijd wat je wilt en niet wat je niet wilt.’ Of (op de avond na de picknick): ‘Alle gasten van de #smartensexy picknick: dank jullie wel! Wat zijn jullie geweldig xxx’

Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.