Spring naar de content

Fred Teeven, de pitbull van de VVD

In een kabinet vol grijze, doorgewinterde bestuurders zit er met VVD’er Fred Teeven een pitbull op het ministerie van Veiligheid en Justitie. Oud collega’s prijzen zijn werklust en daadkracht. Critici zien hem als een gevaar voor de rechtsstaat. Portret van een man die van alles is maar zeker geen politicus.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

“Als er straks verkiezingen zijn, kan Teeven zelfs minister van Justitie worden. Dan is het helemaal klaar. Die man is een gevaar voor de rechtszekerheid in Nederland.” Was getekend: Willem Albert Wagenaar, rechtspsycholoog en emeritus hoogleraar (HP/De Tijd, 2 april 2010). Wagenaar had een enigszins vooruitziende blik – Teeven is inmiddels aangesteld als staatssecretaris van Veiligheid en Justitie – maar kennelijk ook de behoefte de discussie over de man behoorlijk fel in te zetten. Dat zegt iets over Fred Teeven, een opvallende naam in een verder overwegend grijs kabinet. Waar weinig mensen een zeer uitgesproken mening hebben over mannen als Opstelten, Rosenthal of Donner, heeft de nieuwe staatssecretaris in zijn leven echt juridische vijanden gemaakt. En veel vrienden, trouwens: niet voor niets kreeg hij bij de laatste verkiezingen 63.000 voorkeursstemmen.
Het is geen toeval dat de term crimefighter de Nederlandse taal is binnengeslopen ongeveer op het moment dat Teeven landelijke bekendheid kreeg als officier van Justitie.
De Haarlemmer ziet zichzelf vanaf zijn jeugd, in ieder geval vanaf het moment waarop blijkt dat hij wegens te slechte ogen nooit luchtverkeersleider op Schiphol zal worden, eerst en vooral als misdaadbestrijder. Hij gaat aan de slag bij de Belastingdienst, maar dan wel als rechercheur en later als teamleider bij de FIOD (Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst). Marcel Pheijffer, oud-rechercheur bij de FIOD en tegenwoordig hoogleraar aan Nyenrode, maakte Teeven als direct leidinggevende mee. Hij denkt er met plezier aan terug. “Teeven zat scherp op de onderzoeken en de onderzoekers waaraan hij leiding gaf, maar hij wist mensen genoeg ruimte en vrijheid te geven om zich te ontwikkelen. Met zijn lach en enthousiasme was hij de motor achter diverse succesvolle onderzoeken.”

Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.

Onderwerpen