De hypocrisie van Gretta Duisenberg
Gretta Duisenberg, zelf absoluut niet vies van een potje Israëlbashen, klaagt weekblad Elsevier en columnist Afshin Ellian aan. Reden: Ellian noemde haar ‘antisemiet’. Mevrouw Duisenberg is het namelijk zat dat ze continu door het slijk gehaald wordt en wil hiervoor nu Ellian als voorbeeld stellen, om te laten zien dat dit écht niet langer zo kan doorgaan. Maar wat zegt Duisenberg zelf in maart van dit jaar in een interview? “Ik vind antisemiet bijna een eretitel worden.”
Duisenberg probeerde het al eerder, een columnist aanklagen wegens een – satirisch bedoelde – column. In 2003 schreef Metro-columnist Luuk Koelman een column over haar, waarin zij het bed deelde met Yasser Arafat. Na een rechtzaak moest Koelman deze column offline halen, maar dit had enkel het effect dat de gehele internetcommunity als één man achter de columnist ging staan en de column vervolgens op honderden sites te lezen viel. Het hoger beroep verloor Duisenberg vervolgens, omdat satire nu eenmaal niet verboden mag en kan worden in Nederland.
Nu probeert ze het trucje dus weer. Ze stelt dat Ellian haar antisemiet noemt, terwijl dit behoorlijk uit het verband gerukt is. In de bewuste column, uit januari van dit jaar, schrijft Ellian namelijk: “Moeten we Gretta als een debiel zien of als een schaamteloze antisemiet? Of gewoon allebei?” Een zin waaruit geen waarde-oordeel gehaald kan worden. Hoewel de titel van de column inderdaad niets aan de verbeelding overlaat. Dit laatste is echter ook het geval bij een column van Elma Drayer in Trouw, van maart dit jaar, waar de schrijfster betoogt – net als bij de Elsevier-column ook in de titel alleen al – “Duisenberg mag je gerust een antisemiet noemen.” Gek genoeg heeft Duisenberg, die afgelopen mei nog klappen kreeg van de ME tijdens een anti-Israëldemonstratie, geen aangifte tegen Drayer gedaan. Dagblad Trouw mag dit blijkbaar wel zeggen.
Zo ook Duisenberg zelf. In een interview in maart 2010 stelde Duisenberg nergens spijt van te hebben. Wel zegt ze het spijtig te vinden dat haar nog steeds wordt nagedragen dat haar tot op de dag van vandaag wordt nagedragen dat ze met haar hoop op ‘zes miljoen’ handtekeningen tegen de Palestijnse bezetting de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zou hebben bedoeld. Mede hierdoor, zo beweert ze, vindt ze ‘antisemiet bijna een eretitel worden’.
Vreemd genoeg vindt Duisenberg het echter géén eretitel als deze gebezigd wordt in het als rechts bekend staande Elsevier, maar wel als zij dit zelf doet, of wanneer het linkse dagblad Trouw het doet.
Duisenberg is dus nogal selectief in haar verontwaardiging, en daarbij een enorme hypocriet.
