Bedankt voor de kaart

Voor die twee abonnees die dit blad alleen voor de boekenrubriek hebben en sinds Fanny Blankers-Koen niet meer naar sport hebben gekeken: José Mourinho is de coach van Real Madrid (een voetbalclub) en hij haalde vorige week in het treffen met Ajax een meesterzet uit. Vind ik. Velen, de kopstukken van de Europese voetbalbond incluis, zijn het echter niet met mij eens en verwijten de tacticus verregaand onsportief gedrag. Terwijl de bond het ‘verfoeilijke’ optreden van Mourinho zelf in de hand heeft gewerkt. Dezelfde hand als waarachter hij zijn snode plannen in het oor van zijn ondergeschikten fluisterde.

Even resumeren. In de slotfase van een eenzijdig duel, bij een 4-0 voorsprong tegen een ontluisterend slecht Ajax, treuzelden Real-spelers Xabi Alonso en Sergio Ramos net zo lang met een spelhervatting, tot zij wegens ‘spelbederf’ een gele kaart incasseerden. En aangezien ze al zo’n prent op zak hadden, werd dat automatisch rood en konden beide heren vroegtijdig de douches van de Amsterdam ArenA opzoeken. Hierdoor zouden ze worden geschorst voor de komende, totaal onbelangrijke wedstrijd tegen het Franse Auxerre en konden ze met de spreekwoordelijke schone lei aan de rest van het Champions League-avontuur beginnen, zeg maar aan de fase waarin de mannen niet meer door de jongens voor de voeten worden gelopen. En hoewel ik een Ajaxmannetje pur sang ben, heb ik hier toch intens van genoten – wellicht omdat ik me, in tegenstelling tot Luis Suarez, al bij de nederlaag had neergelegd. De bijtgrage Uruguayaan maakte zich druk toen Ramos extreem lang deed over het nemen van een doeltrap, een discipline die tot de basisvaardigheden van iedere voetballer behoort. Kennelijk dacht Luis werkelijk nog dat Ajax in vijf minuten evenzoveel goals had kunnen maken. Alsof de tegenstander Sloterdijk heette, en niet Real Madrid.Scheidsrechter Craig Thomson honoreerde het protest van Suarez en haalde de gevreesde plak kaas tevoorschijn. Dat was natuurlijk geheel conform de regels, maar de leidsman toonde daarmee aan de wedstrijd totaal niet aan te voelen. Want als een speler bij 4-0 voorsprong opzichtig gaat tijdrekken, is er iets aan de hand. Thomson had moeten reageren als een SM-meesteres wier slaaf jammert om een pak rammel: door die straf juist níet te geven. Dan is pas duidelijk wie de baas is!

Maar Thomson liet zich gebruiken en de beide Madrilenen toucheerden hun felbegeerde kaart. Ramos bedankte de arbiter zelfs nog – en dat moet voor de spelleider hebben gevoeld alsof hij een natte drol in zijn handen gedrukt kreeg. In de maling genomen voor een miljoenenpubliek. En Mourinho maar lachen, in hetzelfde vuistje als waarachter hij zijn tactische aanwijzingen had gegeven. Niet alleen scheidsrechter Thomson, ook liplezers werden in hun hemd gezet door de eigenzinnige leerling van Louis van Gaal.Diezelfde Van Gaal noemde de Champions League ooit een ‘commercieel gedrocht’ en daar had hij natuurlijk gelijk in. Daarom is het des te stuitender dat de UEFA een strafzaak zegt te gaan openen tegen Mourinho, omdat deze zich met kaartengate schuldig zou hebben gemaakt aan ‘ongeoorloofd gedrag’. Ongeoorloofd gedrag? Mourinho heeft op magnifieke wijze gebruik gemaakt van een situatie die de bond, in al z’n hebberigheid, zelf heeft laten ontstaan! Het goeie ouwe knock-outsysteem, waarin de titelhouder al in de eerste ronde kan worden uitgeschakeld door een voetbaldwerg (ja natúúrlijk denkt een Ajaxmannetje dan meteen aan Feyenoord-UT Arad!) moest zo nodig in de eerste helft van het EC-toernooi plaatsmaken voor het veel lucratievere poulesysteem. Maar poulevoetbal is schaakvoetbal – en bij schaken wordt men geacht twee zetten vooruit te denken. En dat nu, is precies wat Viswanathan Mourinho heeft gedaan.