Help! De media verzuipen!
Hoe verdien je geld aan informatie in een tijd dat die als water uit de kraan komt? Uitgevers raken lezers kwijt en gaan op zoek naar nieuwe platforms. Op de Nationale Uitgeefdag probeerde iedereen kalm te blijven en nieuwe formules te presenteren.
In weer en wind staat een kleine, gedrongen vrouw in haar knalgele hesje bij het hek van het parkeerterrein voor stadion De Kuip. De automatische raampjes van BMW’s, Mercedessen, Volvo’s en SUV’s van verschillend pluimage gaan steeds omlaag en de dame buigt zich telkens opnieuw en steeds weer even gedienstig richting de strook tussen raam en portier om de betreffende bezoeker vriendelijk naar de juiste parkeerplaats te loodsen. Er staat een hele rij bolides te dampen, bijna tot aan de stoplichten op het kruispunt honderdvijftig meter verderop; allemaal in afwachting van ‘de laatste trends en ontwikkelingen in uitgeefland’, zoals de promotiefolder ons vertelt.
Alvorens ik me met het viparrangement en de bijbehorende gele badge naar de meest begeerde zaal (de Coen Moulijn-zaal) begeef, sla ik eerst af naar het restaurant voor een eenvoudig kopje thee. Bij de ingang staat een dame met een naamplaatje op haar bedrijfsuniform en ze vraagt me – eerlijk waar – ‘wat ik kom doen’. Ik reageer een beetje proestend op deze vraag en zeg, nadat ik geconstateerd heb dat de dame mij ongeacht mijn vrolijkheid vriendelijk blijft toelachen, dat ik graag iets wil drinken. Kennelijk heeft dit antwoord een bepaalde implicatie. “Dan verzoek ik u vriendelijk om door te lopen tot voorbij de bar,” zegt de dame, en ze wijst naar het achterste gedeelte van de restaurantruimte.
Misschien behoort een dergelijke procedure tot het ordelijke verloop van zo’n congresdag (ik ben als congresbezoeker relatief bleu), maar als ik aan het eind van het programma, laat in de middag, mijn jas ophaal bij de garderobe en ik de hoofdlijn van de diverse presentaties in mijn hoofd probeer vast te pakken, is die buitenproportionele nieuwsgierigheid bij de ingang van het etablissement mijns inziens toch meer dan dat. Het is een getrouwe afspiegeling van hoe de moderne uitgever zijn klant tegemoet meent te moeten treden: met een vragen- en wensenlijst: ‘Wilt u een digitaal of een papieren abonnement?’, ‘Wenst u onze krant alleen in het weekend of ook doordeweeks?’, ‘Wilt u ’m met of zonder onze vakantiebijlage?’, ‘Wenst u gratis toegang tot ons digitale archief of bent u daar niet in geïnteresseerd?’
Ook als ik even later tijdens het kopje thee met een dame van een middelgrote uitgeverij uit het oosten des lands in gesprek raak, lijkt alles in het teken te staan van mij: de klant. “Het gaat er om het profiel van jou als lezer steeds verder te ‘personalizen’,” zegt ze, blazend in haar espresso. “Zodat we jouw informatiebehoeften steeds scherper in beeld krijgen en we de content nóg beter en op het juiste moment richting jou kunnen ‘targetten’.” Ik knik haar toe en besluit haar onkundig te laten over mijn gemengde gevoelens ooit door haar uitgeverij op de beschreven wijze in beeld te worden gebracht en dienovereenkomstig te worden bediend met informatieproducten.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
