Luxe met een gaap
De Miljonair Fair is van een evenement dat weerzin en verwondering wekte verworden tot ‘een dingetje’. Bij de opening waren amper BN’ers en van het vervolg keken ook weinig mensen op. Verslag uit de altijd inspirerende RAI.
Vanaf het moment dat ik zeker weet dat ik de MiljonairFair 2010 ga ‘doen’, strijden twee gevoelens om voorrang. Eén: het prinsheerlijke gevoel anoniem een dag lang onbekommerd te kunnen kijken naar hen die, om wat voor reden ook, een goed gevulde portemonnee hebben. Twee: het knagende gevoel dat ik, zoals wel vaker, eigenlijk te laat ben en het ‘oude Europa’ inmiddels zó oud is geworden dat de economie een viagrapil nodig heeft om het spartelende en dartelende geld, dat erom smeekt in blinkende materie te worden omgezet, weer in grote hoeveelheden te laten stromen.
Het is wellicht flauw en het zal ongetwijfeld een inbreuk zijn op mijn journalistieke onbevangenheid, maar iedereen met wie ik op de beurs in gesprek raak, confronteer ik met het idee dat Amsterdam, in miljonairskringen althans, vergeleken bij een stad als Moskou is afgegleden naar de status van Madurodam. En vrijwel iedereen beaamt dat met gezonde tegenzin. Als het waar is wat een topbelegger mij ooit bezwoer, namelijk ‘dat geld energie is’, dan moeten we wat Nederland betreft misschien wel de noodklok luiden.
