Spring naar de content

Tunesische revolutie geen progressieve verandering

Het jaar is nog maar net begonnen, maar de eerste revolutie is alweer een feit. Tunesië heeft zich na 23 jaar ontdaan van het dictatoriale regime van Ben Ali. En dat allemaal dankzij Twitter en/of Wikileaks. Maar wie denkt dat Tunesië vanaf nu meegaat in de vaart der volkeren, kan weleens bedrogen uitkomen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Allereerst moet natuurlijk vermeld worden dat Zine el Abidine Ben Ali een echte dictator was; hij won de verkiezingen met liefst 90 procent van de stemmen, had gevangenissen vol politieke activisten en liet zijn familie efficiënt het land leegroven.

Het Tunesië van Ben Ali was ook het land met de meest liberale abortuswetgeving onder de Arabische landen. Daarnaast zijn al sinds 1956 man en vrouw in Tunesië gelijk als het gaat om echtscheidingen. En in 1961, acht jaar eerder dan Nederland, werden anticonceptiemiddelen niet alleen gelegaliseerd, maar ook nog eens actief verspreid door de overheid. Over wie de volgende president wordt van het Noord-Afrikaanse land, is momenteel niks te zeggen, maar gelukkig valt er genoeg te speculeren. Hieronder enkele favorieten.

Ahmed Najib Chebbi (66)
Leider van de buitenparlementaire, maar niet verboden linkse oppositiepartij Democratic Progressive Party. Was een van de weinige oppositieleiders die ondanks flinke intimidatie het land niet ontvluchtte. Is erg geliefd in het westen, maar niet erg bekend onder de eigen bevolking. Kan zich nu mooi profileren als interimminister van regionale ontwikkeling.  

Ahmed Brahim (64)
Leider van de oud-communistische oppositiepartij Ettajdid. Deed in 2009 met gevaar voor eigen leven mee aan de presidentsverkiezingen. Zal net als Ahmed Najib een plekje krijgen in de nieuwe interimregering. Heeft als grote voordeel dat Ettajdid over een uitgebreid netwerk beschikt en ervaring heeft met ‘verkiezingen’.

Mustapha Ben Jafar (61)
Lange tijd kroonprins van de grootste legale oppositiepartij Movement of Socialist Democrats. Stapte halverwege de jaren negentig uit de partij toen deze nauwer ging samenwerken met de coalitie. Probeerde met een eigen partij mee te doen aan de verkiezingen, maar werd nooit toegelaten door het regime. Ook voor Mustapha staat er een interimstoeltje vrij – waarschijnlijk bij het ministerie van Volksgezondheid.

Mocef Marzouki (66)
Leider van de verboden partij, Congress for the Republic. Moest tien jaar geleden in ballingschap in Frankrijk na beschuldigen van het verspreiden van valse informatie en banden met moslimterroristen. Heeft inmiddels al verteld dat hij terugkomt naar Tunesië en mee zal doen met nieuwe verkiezingen.