Hoe Apple-genie Steve Jobs ons uitzuigt
Egomaniak en controlfreak Steve Jobs smeedde de geeky computerfabrikant Apple om tot een van de invloedrijkste lifestylemerken ter wereld. Tegelijkertijd doet zijn arrogantie Apples imago weinig goed en is het bedrijf totaal afhankelijk van hem geworden. Komt hoogmoed voor de val?
Op 17 januari deed Steve Jobs waar beursanalisten al tijden bang voor waren: hij ging met ziekteverlof. Al in 2004 werd bekend dat de topman van Apple was gediagnosticeerd met alvleesklierkanker. Hoewel de tumor kon worden weggesneden, is Jobs’ gezondheid sindsdien regelmatig onderwerp van speculatie.
Toen een lijkbleke en graatmagere Jobs in 2008 tijdelijk terug moest treden, spraken Apple-woordvoerders in eerste instantie van een ‘verstoord evenwicht van de hormoonbalans’. Sindsdien wordt elke vraag over dit onderwerp steevast beantwoord met de mededeling dat ‘de gezondheid van Steve Jobs een privé-aangelegenheid betreft’.
Natuurlijk is het veel méér dan een privékwestie; Jobs’ waarde voor het bedrijf is immens. Zoals een Wall Street-analist het puntig formuleerde: “Jobs is Apple en Apple is Jobs. Als Jobs niest, wordt Apple verkouden.” Handelaren op Wall Street spreken inmiddels van de ‘Jobs-factor’ als de aandelenkoers van Apple weer eens een snoekduik neemt na geruchten over vermeende gezondheidscomplicaties. Vorige week daalde de aandelenwaarde met zeven procent na het bericht over zijn ziekteverlof. Analisten verwachten dat het bedrijf bij zijn plotselinge wegvallen een kwart van zijn waarde, oftewel een slordige 75 miljard dollar, zou verliezen.
De belangrijkste onderscheidende waarde van Apple is dan ook in feite Steve Jobs (55) zelf. Dat is al zo sinds 1974, toen hij zijn Apple-computers in de markt zette als het hippe thinking man’s alternatief voor de grijze massa-pc van grote concurrent IBM. Onder Jobs is Apple meermaals uitgeroepen tot meest innovatief bedrijf ter wereld.
De Apple-gekte neemt soms religieuze vormen aan. De Italiaanse schrijver Umberto Eco sprak al eens van ‘de Enig Juiste Apple Kerk’. Marketinggoeroe Martin Lindstrom leverde zelfs wetenschappelijk bewijs voor de religieuze link. Hij deed baanbrekend neurologisch onderzoek naar het effect van reclame-uitingen op ons brein. Wat bleek: bij het zien van het Apple-logo werden bij tweeduizend proefpersonen dezelfde hersengebieden actief als bij praktiserende gelovigen.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
