Spring naar de content

De warme gloed van de revolutie

Revoluties gaan soms snel. Terwijl de aandacht van de wereld was gericht op Tunesië, waar het eerder vorige week was gaan gisten, brak afgelopen vrijdag, aan het einde van de gebedsdag, in Egypte de pleuris uit. Dit is een beeld uit Caïro. En wat is het volgende land: Jordanië of misschien Jemen?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Revoluties zijn zo aanstekelijk, omdat ze ontegenzeggelijk iets romantisch hebben. De romantiek van het heldendom bijvoorbeeld. We zien beelden van jonge mannen die met onvoorstelbare moed strijd leveren met een tegenstander die vele malen sterker is dan zij. Maar naarmate de strijd langer duurt en de kansen op de overwinning toenemen, komen er ook beelden van moeders die een jonge soldaat eten toestoppen, volgen er close-ups van bloemen die in de lopen van geweren worden gestoken, zijn er jongens die zich naar het voorbeeld van de Chinese opstand in 1989 voor een aanstormende tank durven te werpen en die tot stilstand weten te brengen. Ongetwijfeld worden er op de barricaden van Caïro mensen verliefd op elkaar.

Maar na de euforie van het volk, als de machthebbers zijn verdreven, keert de werkelijkheid terug en blijkt de revolutie misschien toch minder overhoop te hebben gehaald dan gedacht. Sommigen zullen heimelijk terugverlangen naar Hosni Mubarak. Zo gaat het vaak met revoluties.