Binnenhofgedoe
Het is te laat voor de Kiesraad om de stembiljetten voor de Provinciale Statenverkiezingen nog te wijzigen. Vast staat dat deze verkiezingen niet over de provincies gaan. Da’s maar goed ook, want anders waren ze niet half zo spannend. Nooit stond politiek zo op het spel. Ik kan bijna niet wachten op 3 maart, want dan is het slagveld pas echt goed te overzien. Bestaat het CDA dan nog, en dan vooral: welk CDA? En welke CDA’er krijgt de schuld van het voorspelde dramatische verlies? Mark Rutte doet weliswaar, zoals onderling afgesproken met Maxime Verhagen en Geert Wilders, niet mee aan debatten, maar we gaan hem nog veel zien de komende dagen. Want ook hij weet dat de huur van het Torentje tijdelijk kan zijn.
Iedereen heeft het over wat er gebeurt als de coalitie géén meerderheid in de Eerste Kamer krijgt. Het tegenovergestelde is echter net zo boeiend. Als de PVV even groot of zelfs groter dan het CDA in de senaat wordt, gaat dat de atmosfeer in de coalitie zeker beïnvloeden. Dat het CDA het moeilijk met de PVV heeft, weten we nu wel. Maar ook binnen de VVD wordt een harder klinkend PVV-orgel gevreesd. Opstelten en Teeven denken zich suf om het land veiliger te maken, maar als alle criminelen levenslang hebben, een kwart van de Nederlanders TBS heeft en camera’s ook binnenshuis hangen, dan is het haalbare wel bereikt. Dan moet Wilders niet meer klagen. Ook aan het politiek aanpassingsvermogen bij de liberalen komt een eind.
De verkiezingsuitslag bepaalt eveneens de toekomst van de grootste oppositiepartij. De PvdA durft uit strategische overwegingen niet onomwonden te zeggen dat dit kabinet weg moet. Op het PvdA-congres richtte Job Cohen in zijn speech – mede door Lodewijk Asscher geschreven – zijn pijlen op Rutte. Sommigen in de PvdA-top vonden het niet slim Rutte als target te nemen, want Rutte wordt momenteel door velen, los van zijn beleid, een verademing genoemd. De beste strategie moet nog worden uitgedacht. Marleen Barth, die goed gecoacht steeds hetzelfde zegt, vindt bijvoorbeeld het ‘dwarszitten’ van het kabinet ‘Binnenhofgedoe’. Een te prijzen voorbeeld van autonoom denken, maar het politieke spel wordt nu eenmaal wel op dat Binnenhof gespeeld.
Slechteriken in de partij vrezen dat als de uitslag voor de partij niet tegenvalt, Job Cohen langer blijft. Ongeduldige dromers van het leiderschap zouden het wachten moe zijn. Maar laat ik niet vooruitlopen op de komende verkiezingen ná deze. Deze zijn al leuk genoeg.
