Spring naar de content

Meesterschap

Er zijn maar weinig bands die er keer op keer weer in slagen om zichzelf opnieuw uit te vinden. Ook Elbow is dat niet gelukt. Er zijn maar weinig bands van wie je niet eens zou wíllen dat ze zich opnieuw zouden uitvinden. Elbow behoort tot dat selecte gezelschap. Geen album is een herhaling van zetten, maar een trage, niet te stuiten opmars naar het absolute meesterschap. Na het met de Mercury Prize bekroonde The Seldom Seen Kid leek de top van de Parnassus bereikt, en als dat zo was, dan is dat – zo horen we op Build a Rocket Boys! – voor Elbow geen reden geweest om de weg omhoog te beëindigen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

De single Lippy Kids (om te huilen zo mooi!) was daar al een voorbode van. Brutale pubers op de hoek van de straat, voor wie een sigaret, gestolen drank en een hongerige, urenlange kus de heilige drie-eenheid zijn, beseffen waarschijnlijk niet dat het leven nooit meer mooier zal worden.

Dus, moedigt zanger Guy Garvey hen aan in het refrein, bouw nu het nog kan een raket, laat niets je weerhouden om je dromen na te jagen. Die tekst is pure poëzie, de muziek een tot op het bot uitgekleed arrangement waarin elke noot zichzelf wegcijfert ten dienste van de zanglijnen, een harmonisch wonder. Elbow gaat verder waar een hoorbare inspiratiebron als Peter Gabriel van het pad af raakte. Omdat alles, zelfs als je geen lippy kid meer bent, altijd nog mogelijk is.