Spring naar de content

OPINIE: Gaza heeft een no-fly zone nodig

De afgelopen dagen voerde het Israëlische leger meerdere bombardementen uit boven de Gaza-strook. Daarbij vielen enkele doden. Om verdere escalatie van zowel Palestijnse als Israëlische kant te voorkomen, heeft Gaza een no-fly zone nodig.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Op donderdag 24 maart schonk de Volkskrant middels een paginagroot artikel aandacht aan een bomaanslag in Jeruzalem op woensdag 23 maart, waarbij één dode viel. Aan de bombardementen op Gaza van de afgelopen dagen werd slechts één alinea besteed. Ongelooflijk, gezien de recente ontwikkelingen en de hoeveelheid doden die daarbij viel. Een nieuwe oorlog staat op het punt te beginnen.

President Obama reageerde woensdag geschokt op de ontplofte bom in Jeruzalem. Op dinsdag bleef hij stil. Die dag bombardeerde het IDF (de Israel Defence Forces) de Gaza-strook op meerdere plaatsen. Er kwamen onder meer vier kinderen om. Ze waren aan het voetballen toen in hun buurt een bom ontplofte. Een Palestijns gezin werd letterlijk uit hun huis geblazen toen hun woning geraakt werd door Israëlische bommen. Toen enige tijd geleden een Joods gezin werd uitgemoord door hun thuishulp – waarvan later bleek dat hij de Thaise nationaliteit had, en niet de Palestijnse, zoals werd aangenomen – sprak Geert Wilders op Twitter van ‘islamistisch fascisme’. Nu bleef het angstvallig stil in het westen.

Het artikel in de Volkskrant besteed uitgebreid aandacht aan de raketten en projectielen die de afgelopen weken vanuit Gaza door Hamas op Israël geschoten zouden zijn. Uiterst verwerpelijke daden die ik resoluut afkeur. Maar om het aanhoudende geweld van Palestijnse kant enigszins te kunnen verklaren, is een blik nodig op de huidige situatie in Gaza. Tussen de 40 en 50 procent van de Gazanen is werkloos, tegenover ongeveer 5 procent van de inwoners van Israël. 61 procent van de bevolking leeft in onzekerheid over voedsel. 90 procent van het aanwezige water in Gaza is niet drinkbaar door een te grote aanwezigheid van zout en nitraat. Stromend water is er voor de meerderheid van de Gazanen maar eens in de vier à vijf dagen, en dan maar enkele uren. 80 procent van de inwoners is sterk afhankelijk van buitenlandse hulp. Door de aanhoudende economische blokkades is er in Gaza amper sprake van een economie. Rond de 50 procent van de bevolking van Gaza leeft onder de armoedegrens, concludeerde een rapport van de Verenigde Naties in juli 2008. Andere onderzoeken melden zelfs armoedepercentages van tussen de 60 en 70 procent. Kinderen hebben door het enorme tekort aan banen amper toekomst en families hebben amper te eten. Armoede en werkloosheid, volgens vele onderzoeken dé voedingsbodem voor terrorisme en extremisme.

Daarbij komt het aanhoudende geweld en intimidatie van Israëlische kant. Wekelijks worden Palestijnen doodgeschoten – door zowel IDF-soldaten als door bewoners van Israëlische nederzettingen. Zo opende afgelopen maandag een Israëlische settler vanuit het niets het vuur op een begrafenis, twee Palestijnen raakten daarbij ernstig gewond. Dit is geen incident. Haat en geweld tegen Palestijnen zijn aan de orde van de dag, zowel in Gaza als in de West Bank. Zelfs onschuldige kinderen worden zonder pardon opgepakt.

De raketten die vanuit de bezette Palestijnse gebieden richting Israël worden geschoten, maken amper slachtoffers, zeker in vergelijking met het aantal mensen dat wekelijks de dood vindt in de Palestijnse gebieden. Sinds september 2000, toen de Tweede Intifada (opstand van het Palestijnse volk) begon, zijn er ongeveer 1100 Israëliërs omgekomen. Circa 6500 Palestijnen kwamen sindsdien om. De lage effectiviteit van de Palestijnse raketten neemt niet weg dat het laffe en verwerpelijke daden zijn, maar ze staan in schril contrast met de effectiviteit en grootte van het Israëlisch geweld, dat jaarlijks met miljarden gesubsidieerd wordt door de Amerikaanse overheid. Een overgrote meerderheid van de Hamas-aanhang (meer dan 60 procent) keurt de aanvallen van Hamas overigens af. De beweging Gaza Youth Breaks Out groeit flink aan populariteit. Het manifest van de groep verzet zich tegen zowel Hamas, Israël als Amerika en wil vooral vrijheid. Is dat zo veel gevraagd?

Een nieuwe oorlog tussen Palestina en Israël start in het ernstigste geval binnen enkele dagen of weken. Dinsdagavond kondigde het IDF op de Israëlische zender Channel 10 aanhoudende acties tegen Palestijnse raketten aan. Premier Netanyahu gaf aan dat Israël klaar staat om met ‘great force’ te reageren op beschietingen vanuit de bezette gebieden. Een nieuwe oorlog zou het Midden-Oosten flink instabieler maken dan het door de volksopstanden in de diverse landen reeds is. Veel belangrijker echter is dat het de humanitaire ramp die zich in Gaza en de West Bank voltrekt verder zal vergroten. Tijdens de vorige oorlog tussen de Palestijnen en Israël, eind 2008, begin 2009, kwamen 13 Israëliërs om, waarvan 10 soldaten. 1417 Palestijnen vonden de dood, waarvan bijna 1000 burgers. In totaal kwamen er de afgelopen twee jaar 35 Israëliërs om door Palestijns geweld, tegenover bijna 2000 Palestijnen door Israëlisch geweld.

De VN Veiligheidsraad moet nú in actie komen en gaan vergaderen over een no-fly zone boven Gaza. Zo‘n vliegverbod voor militaire vliegtuigen zou verdere bombardementen voorkomen, en daarmee gewelddadige reacties vanuit Palestijnse kant. Tevens zou de VN aan moeten dringen op het vrijlaten van honderden Palestijnse, politieke gevangen in Israël. Het zou het vredesproces de goede kant op sturen en duurzame vrede tussen beide landen, een tweestatenoplossing volgens de in 1967 door de VN vastgestelde grenzen (zoals die onlangs door meerdere Zuid-Amerikaanse landen zijn erkend als zijnde dé Palestijnse staat), dichterbij brengen. Dat is simpelweg de meest vreedzame oplossing van het langlopende conflict. Een no-fly zone zou die vrede stukken dichterbij brengen. Kans op vrede. Het lijkt me een prima aanleiding voor een vergadering van de VN Veiligheidsraad.  |

Mark Lievisse Adriaanse (1994) is een idealistische en soms ietwat naïeve havo 5-scholier die in 2010 stage liep bij HP/De Tijd. Hij gelooft heilig in de proletarische wereldrevolutie en in een Palestijnse staat. Wel eentje zonder Hamas overigens, wiens daden hij even sterk veroordeelt als die van Israëlische kant. Daarom steunt hij de nieuwe beweging Gaza Youth Breaks Out, die een einde wil maken aan de bezetting van Gaza. Zonder Hamas. Net als Mark wil.