De Libische revolutie is vooral een fundi-zaak
Dit is Mustafa Abdel-Jalil, de Libische minister van Justitie die als eerste overliep naar de rebellen. En dit is Abdel-Hakim al-Hasidi, een of misschien wel dé Libische rebellenleider. En dit is de reden waarom ik al veel eerder over Abdel-Jalil had moeten schrijven.
Jawel. De rebellen hebben blijkbaar de steun van Al-Qaeda en ik zag die bui al hangen. Kijk nog eens goed naar Abdel-Jalil. Dat is geen plukje haar op zijn voorhoofd, en ook geen Gorbyeske wijnvlek. Abdel-Jalil heeft een slijtplek op zijn voorhoofd van het vijfmaal daags bidden. En die krijg je niet zomaar – daar moet je wel wat voor doen. Niemand krijgt namelijk zo’n plek door vijf keer per dag met je voorhoofd de bidmat te raken. Zo’n plek moet je máken. En waarom zou je zo’n plek maken? Om te laten zien hoe vroom je wel niet bent.
“Also present was the town postman, Muhammad Ibadalla, who bore upon his forehead the gatta or permanent bruise which revealed him to be a religious fanatic who pressed brow to prayer-mat on at least five occasions per diem, and probably at the sixth, optional time as well.” (Salman Rushdie, Shame, 1983, p. 41-42)
Misschien denkt u nog dat ik gek ben. Zou kunnen, sluit ik niet uit, maar kijk eens wie we hier hebben? Ayman al-Zawahiri, de sidekick van Sheikh Osama zelf. En dit is Mohammed Badie, de leider van de Moslimbroederschap. Enfin, toeval bestaat niet, zou mijn broer zeggen.
Dit is het grote gebrek in het Westen. We weten te weinig over de islam en toch blijven we ingrijpen in die complexe wereld. Zo staan we nu kennelijk schouder aan schouder met Osama. Waar Kadhafi overigens al voor waarschuwde, maar wie neemt die man nu nog serieus? Zelfs Silvio Berlusconi – zie deze kekke muurschildering in Tripoli – heeft zijn grote vriend opgegeven.
Eén ding is duidelijk: geen van de tot nu toe omvergeworpen regimes was religieus van aard en ook Muammar Kadhafi en Bashar al-Assad zijn seculiere leiders. Dus het ligt sowieso al voor de hand wie er zich onder de opstandelingen bevinden. Als je dan nog niet kunt lezen wat die mensen letterlijk op hun voorhoofd hebben geschreven…
Rob van Kan is vertaler en woont in Italië. Dit artikel verscheen eerder op zijn weblog The Edge of Europe.
