Spring naar de content

Ouders niet schuldig aan dooddouchen dochter

Een mens kan op verschillende manieren aan zijn einde komen. Maar de manier waarop Samantha Hancox (40) overleed, is wel erg triest. Samantha had namelijk een dwangstoornis die zich uitte in een ongekende angst voor bacteriën. Hierdoor stond ze hele dagen onder de douche, met fatale afloop. Haar ouders zijn vrijgesproken van doodslag.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Samantha’s angst voor bacteriën was op een gegeven moment zo groot dat ze bijna twintig uur per dag onder de douche stond. Ter vergelijking: iemand die tien minuten per dag doucht, doet er vier maanden over om aan Samatha’s dagelijkse behoefte te voldoen.

Achttien jaar hebben Samantha’s ouders Ken (76) en Marion Hancox (77) hun zieke dochter proberen te helpen. Verscheidene psychiaters kwamen langs de deur, maar zonder succes. Het leven van Ken en Marion stond in het teken van de ziekte van hun dochter. Wanneer vader Ken boodschappen ging doen, moest hij zich omkleden voordat hij binnenkwam. Een enkele keer eiste Samantha zelfs dat de kleren werden verbrand.

Marion Hancox denkt dat de vierdaagse ziekenhuisopname van haar man voor zijn prostaat de laatste zet was. “Ze stopte toen met vechten tegen de aandoening, zo bang was ze voor bacteriën. Ze waste haar handen constant en wilde niemand binnenlaten, behalve Ken en mij.” Haar angst dat haar vader bacteriën mee zou nemen uit het ziekenhuis, bleek uiteindelijk groter dan de angst om te verhongeren. De laatste avond van haar leven verontschuldigde ze zich tegenover haar moeder omdat ze niet in staat was te eten. “Ik denk dat ze me probeerde te vertellen dat ze ons ging verlaten,” aldus Marion Hancox.

Een dag later maakte een combinatie van ondervoeding, uitdroging en een ernstige huidaandoening een einde aan het leven van Samantha Hancox. De politie vertrouwde de zaak niet en de ouders Hancox werden zeven uur lang ondervraagd. Hierna had de politie nog eens een jaar nodig om de zaak te sluiten wegens gebrek aan bewijs. Iets waar Marion Hancox niets van begrijpt: “Hoe kunnen ze ons nu arresteren? We hebben haar niet vermoord, het was de dwangstoornis. Ze was onze dochter en we hielden van haar.”