Nausicaa Marbe: ‘Tuig is tuig, dat is de essentie’

Oorspronkelijk wilden we graag een dubbelinterview met u en uw NRC-collega Elsbeth Etty. U wilde niet.
“Etty heeft ooit een kwaadaardige recensie geschreven over een boek van mij. Ik heb geen behoefte om in het gezelschap van zulke mensen te verkeren.”

Wat heeft u dan zo gegriefd?
“Mijn boek was een erg leuke satire. Echt heel grappig. Zij schreef daar een nare leugen over, namelijk dat het níet leuk en grappig was.”

Dat mag ze toch vinden? Het was immers een recensie.
“Natuurlijk mag dat, maar je zag duidelijk dat ze de persóón recenseerde, en niet zozeer het boek. Er zat een valsigheid in, échte valsigheid, waarmee ik niks te maken wil hebben.”

In 2001 schreef Etty: “Marbe heeft slechts één boek op haar naam staan, maar dat weerhoudt haar er niet van zich als een heuse schrijversdiva te gedragen. Ongegeneerd lift ze mee op het suces van meer productieve en vooral meer succesvolle collega’s.” Is dat wat u bedoelt met vals?
“Inderdaad. Hoezo diva? Hoezo meegelift? Ze mag het van mij allemaal schrijven, maar dan vind ik het raar als mensen niet snappen dat ik met zo iemand niet aan tafel wil zitten.”

U gaat er in uw vrijdagse Volkskrant-columns anders ook altijd hard in.
“Er is een verschil tussen hard en vals. Ik kom altijd met argumenten.”

Wat ongetwijfeld meespeelt: Etty heeft een totaal andere maatschappijvisie dan u. Links versus rechts.
“Ik vind mezelf eerder liberaal dan rechts.”

Ook bij de Volkskrant zijn er mensen die, zacht uitgedrukt, niet erg enthousiast zijn over uw bijdragen.
“Interesseert me geen flikker. Met de hoofdredactie en de opinieredactie heb ik altijd prima contact, daar gaat het mij om.”

Bij de koffieautomaat worden termen als ‘rechts varken’ gebezigd, heb ik vernomen.
“Is dat zo? Nou, dat zegt dan alles over de mensen die dat soort dingen zeggen. Ze zijn kennelijk niet bij machte om in woorden uit te drukken wat er mis is met mijn opvattingen.”

Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.