CPN op je cv
Was: partijbestuurslid (1946-1984), hoofdredacteur van De Waarheid (1953-1957), Tweede Kamerlid (1956-1982), fractievoorzitter (1963-1982) en vijfvoudig lijsttrekker, laatstelijk bij de Kamerverkiezingen van 1981. Verdedigde voluit het bloedige Russische optreden in Hongarije (1956) en schreef in 1958 het roemruchte rapport De CPN in de oorlog, waarin diverse dissidente partijleden – nota bene vooraanstaande verzetslieden – met terugwerkende kracht werden ‘ontmaskerd’ als klassevijanden en agenten van diverse imperialistische mogendheden. Publiceerde in 1983 zijn memoires, waarvan vooral de ondertitel Bespiegelingen zonder berouw de inhoud goed dekte: de karaktermoordenaar Bakker had nergens spijt van. Niettemin werd in 1992 een vergaderzaal op het Binnenhof naar hem vernoemd en trad Bakker in 1994 op als lijstduwer van GroenLinks bij de verkiezingen voor het Europees Parlement. In 1999 bedankte hij voor zijn partijlidmaatschap vanwege de steun van GroenLinks aan de NAVO-luchtacties in Kosovo. Bakker overleed in 2009.
Was: lid van het dagelijks bestuur van de CPN, redacteur van de CPN-ledenkrant en tussen 1988 en 1990 de laatste hoofdredacteur van De Waarheid. Vervulde die functie daarna ook bij opinieweekblad Forum, de in 1991 bij gebrek aan lezers opgeheven opvolger van De Waarheid.
Is nu: werkzaam bij Veen Magazines, als adjunct-hoofdredacteur van technologietijdschrift De Ingenieur.
Was: lid van het dagelijks bestuur van de CPN, lid van de Provinciale Staten van Flevoland (1987-1988) en de laatste communistische vertegenwoordiger in de Eerste Kamer (1987-1990). Trad in oktober 1989, een maand voor de val van de Berlijnse Muur, tevens op als de officiële CPN-afgevaardigde bij de viering van veertig jaar DDR. “Ik had het gevoel dat de mensen toch trots waren op wat er in veertig jaar is bereikt. In zeker opzicht is dat ook terecht,” liet ze bij thuiskomst weten. Bolding bleef tot 1995 senator voor GroenLinks en fungeerde tussen 1990 en 1991 als fractievoorzitter. Daarna werd ze beleidsmedewerker van de provincie Flevoland en begon ze het adviesbureau Arrow Consultants.
Is nu: senior adviseur van STAMM CMO, kenniscentrum en adviesbureau voor de sociale sector.
Was: districtsbestuurder in Groningen, daarna Tweede Kamerlid (1981-1986), fractievoorzitter (1982-1986) en lijsttrekker bij de Kamer-verkiezingen van 1982 en 1986. Bij die laatste gelegenheid bleef de CPN voor het eerst sinds 1918 onder de kiesdrempel steken. In 1994, twee jaar nadat ze in een radio-interview had verklaard eigenlijk nooit communist te zijn geweest, werd Brouwer opnieuw lijsttrekker, nu van GroenLinks. Toen dat wederom leidde tot een verkiezingsnederlaag, verliet ze het Binnenhof om directeur Emancipatiezaken te worden op het ministerie van Sociale Zaken. Tussen 1998 en 1999 was ze korte tijd waarnemend partijvoorzitter van GroenLinks.
Is nu: onder meer voorzitter van de brancheorganisatie MOgroep Kinderopvang en directeur/eigenaar van adviesbureau Ina Brouwer Public Affairs. Sinds 2007 is Brouwer tevens lid van de PvdA.
Was: CPN-penningmeester (1982-1988) alsmede lid van de Tweede Kamer (1983-1986) en de Provinciale Staten van Noord-Holland (1987-1995; na 1990 voor GroenLinks). Fungeerde tussen 1988 en 1991 tevens als de laatste vice-voorzitter van de CPN. Was daarna onder meer interim-manager van het Amsterdamse debatcentrum De Balie en van 1996 tot 2006 directeur van de welzijnsorganisatie Humanitas.
Is nu: voorzitter van de Vereniging Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk (NOV).
Was: partijbestuurder en lid van de communistische Tweede Kamerfractie (1982-1986). Ging in 1988 in Amsterdam aan de slag als secretaris van stadsdeelraad De Pijp en was van 2002 tot 2010 voorzitter van de Amsterdamse Raad voor de Stadsontwikkeling.
Is nu: gepensioneerd.
Was: vanaf 1974 werkzaam bij De Waarheid, eerst als redacteur buitenland, daarna als adjunct-hoofdredacteur. Nam in 1983 ontslag, beëindigde haar CPN-lidmaatschap en ging werken bij het Utrechts Nieuwsblad en – in 1988 – NRC Handelsblad. Promoveerde in 1996 op een biografie van de marxistische dichteres Henriëtte Roland Holst en ontving in 2008 voor haar NRC-columns de Anne Vondelingprijs, vernoemd naar een in 1979 overleden PvdA-politicus die zijn leven lang had geweigerd om zelfs maar met communisten op één podium te zitten.
Is nu: nog steeds verbonden aan NRC Handelsblad, daarnaast sinds 2004 bijzonder hoogleraar literaire kritiek aan de Vrije Universiteit. Trad in 1999 in het huwelijk met Gijs Schreuders (zie aldaar), haar voormalige baas bij De Waarheid.
Was: communistisch studentenactivist, gold in de jaren zeventig als een groot bewonderaar van het Groningse gemeenteraadslid annex CPN-boegbeeld Fré Meis, die hij ook zijn huwelijk liet voltrekken. Werd in de jaren tachtig bestuurslid van het Instituut voor Politiek en Sociaal Onderzoek (IPSO), het wetenschappelijk bureau van de CPN, en redacteur van het IPSO-orgaan Komma.
Is nu: hoogleraar Geschiedenis van de Internationale Betrekkingen aan de Universiteit Utrecht.
Was: hoofdbestuurslid van de Nederlandse Vrouwenbeweging (NVB), de vrouwenorganisatie van de CPN. Trad in 1978 toe tot het dagelijks bestuur van de partij en was tussen 1982 en 1990 partijvoorzitter, in welke hoedanigheid ze in 1985 ook een kameraadschappelijk bezoek bracht aan de Noord-Koreaanse partijleiding in Pyongyang. “In een situatie waarin zowel Nederland als Noord-Korea kleine landen zijn, blijkt de grote overeenstemming in de beoordeling van de internationale ontwikkelingen,” zo concludeerde ze na afloop.
Is nu: senior beleidsadviseur bij de provincie Noord-Holland.
Was: lid van de Provinciale Staten van Groningen (1978-1982) en van 1982 tot en met 1989 burgemeester van het Oost-Groningse CPN-bolwerk Beerta. Ging zodoende de geschiedenis in als de eerste en, naar later bleek, enige communistische burgemeester die Nederland heeft gekend. Probeerde tijdens haar ambtstermijn toenmalig Sovjetambassadeur V.N. Beletski vertrouwelijk te interesseren voor het opbouwen van handelscontacten met Groningen en tekende daarbij aan ‘dat zelfs een geringe vooruitgang in de betrekkingen met de Sovjet-Unie de positie van de CPN zou kunnen versterken, niet alleen in Groningen maar in het gehele land’. Bij de Kamerverkiezingen van 1989 riep Jagersma CPN’ers op om niet op GroenLinks, maar op het orthodoxe Verbond van Communisten in Nederland (VCN) te stemmen; voor die partij fungeerde ze bij de Statenverkiezingen van 1991 tevens als Gronings lijstduwer.
Is nu: manager van het district Noord van de welzijnsorganisatie Humanitas.
Was: lid van de geschiedenisgroep van het wetenschappelijk bureau van de CPN. Verzorgde in dat kader onder meer een bundeling van illegale nummers van De Waarheid uit de jaren ’40-’45 en was co-auteur van de studie Partij in het verzet. De CPN in de Tweede Wereldoorlog (1986). Ging daarna werken bij het Koninklijk Instituut voor de Tropen, eerst als uitgever, later als hoofd Museale Zaken, en werd in 2004 bijzonder hoogleraar Nederlandse cultuurgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam.
Is nu: hoogleraar politieke geschiedenis aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.
Was: sinds 1982 voorzitter van de CPN-fractie in de Amsterdamse gemeenteraad. Bekleedde tussen 1990 en 1994 namens GroenLinks de hoofdstedelijke wethouderspost ruimtelijke ordening, binnenstad en IJ-oevers.
Is nu: directeur van De Stad bv, een in de jaren negentig door Saris opgericht advies-bureau op het gebied van stedelijke ontwikkeling.
Was: in de jaren zeventig een vooraanstaand CPN-activist in zijn Nijmeegse studententijd. Werd in augustus 1978, nadat hij op het Wereld Jeugd Festival in Cuba een kritische verklaring had afgelegd over de mensenrechten in de Sovjet-Unie, door het bestuur van het CPN-district Gelderland geroyeerd als partijlid. Nadat was gebleken dat alleen de CPN-afdeling Nijmegen die statutaire bevoegdheid had, werd het royement weer ongedaan gemaakt. Begin jaren tachtig besloot Scheffer evenwel zelf zijn partijlidmaatschap te beëindigen. Tussen 1986 en 1992 was hij werkzaam bij de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA. Als publicist beleefde hij zijn definitieve doorbraak met het in januari 2000 voor NRC Handelsblad geschreven essay ‘Het multiculturele drama’. Met Het land van aankomst leverde Scheffer in 2007 opnieuw een belangrijke bijdrage aan het debat over integratie en immigratie.
Is nu: bijzonder hoogleraar Grootstedelijke Problematiek aan de Universiteit van Amsterdam, daarnaast is hij nog steeds publicist.
Was: CPN-activist en fractieassistent in Wageningen, was van 1983 tot 1985 tevens medewerker van De Waarheid. Trad meteen daarna als redacteur wetenschap in dienst van Trouw. Werkte voor die krant ook als correspondent in Brussel en als chef van de economieredactie.
Is nu: hoofdredacteur van Trouw.
Was: partijbestuurslid, maar vooral bekend als secretaris en landelijk boegbeeld van de in 1977 door de CPN opgerichte en door de Sovjet-Unie gesponsorde actiegroep ‘Stop de Neutronenbom’. Fungeerde eind jaren tachtig als de laatste parlementaire redacteur van De Waarheid.
Is nu: als medewerker sociaal-economische zaken verbonden aan het wetenschappelijk bureau van de SP. Was tot voor kort ook namens de SP lid van de Provinciale Staten van Noord-Brabant.
Was: tussen 1966 en 1982 werkzaam bij De Waarheid als achtereenvolgens redacteur, adjunct-hoofdredacteur en – in 1977 – hoofdredacteur. Was daarnaast partijbestuurslid (1977-1983) en lid van de communistische Tweede Kamerfractie (1982-1983). Brak in laatstgenoemd jaar met de CPN uit protest tegen een vriendschappelijk bezoek van Ina Brouwer (zie aldaar) aan de Russische zusterpartij. Ging daarna aan de slag als columnist van de Volkskrant, juridisch commentator van de Geassocieerde Pers Diensten (GPD), medewerker van NRC Handelsblad en – tussen 1985 en 2009 – docent aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Tussen de bedrijven door schreef hij zijn communistische verleden buitengewoon leesbaar van zich af in De man die faalde (1992).
Is nu: gepensioneerd.
Was: van 1977 tot 1986 werkzaam bij De Waarheid, laatstelijk als hoofdredacteur. Werd vervolgens medewerker van De Groene Amsterdammer, kreeg in 1987 de Anne Vondelingprijs voor politieke journalistiek uitgereikt en promoveerde in 1988 tot (schrijvend) directeur van De Groene. Trad in 1997 als antiquair in de voetsporen van zijn grootvader en vader.
Is nu: eigenaar van het gerenommeerde, in Amsterdam gevestigde familiebedrijf Kunstzalen A. Vecht.
Was: CPN-lid van 1972 tot 1984 en in die periode tevens actief in de leiding van de door communisten gedomineerde ‘sectie vormingswerk’ van de FNV-onderwijsbond ABOP. Daar leerde ze ook haar partijgenoot en latere levenspartner Onno Bosma kennen, lid van het partijbestuur van de CPN en voorzitter van de afdeling Amsterdam van de ABOP. Na het te hebben geschopt tot landelijk voorzitter van de onderwijsbond (1988-1994) werd Vogelaar onder meer vice-voorzitter van de FNV (1994-1997), voorzitter van de Raad van Commissarissen van Unilever Nederland (2003-2007), voorzitter van de Novib (2004-2007) en PvdA-minister voor Wonen, Wijken en Integratie (2007-2008).
Is nu: onder meer voorzitter van de Landelijke Vereniging Georganiseerde Eerste Lijn (LVG), de brancheorganisatie voor organisaties in de eerstelijns gezondheidszorg.
