Spring naar de content

Sappig fruit

Als de genomineerden voor de Mercury Album of the Year 2011 Award als sappige stukken fruit op een rijk gevulde schaal zouden liggen, zou ik – hoewel je appels en peren nooit met elkaar moet vergelijken – het album Good Days at Schloss Elmau van pianist Gwilym Simcock toch als de meest onweerstaanbare vrucht tussen al die andere heerlijkheden vandaan plukken. Want hoewel dit album vol stukken voor solopiano uiteindelijk toch te allochtoon is voor Mercury-popland, is het wel de enige plaat waar je bek letterlijk en figuurlijk van openvalt: zo goed als alles wat op de andere albums ook gebeurt, weet Simcock in zijn eentje uit zijn piano te halen. Zijn composities bevatten elementen van jazz, klassiek en pop, maar zijn noch het een, noch het ander. Soms, door zijn percussieve aanslag, ratelen de notenreeksen als woordeloze raps onder zijn vingers vandaan. Dan weer, als de lyriek de boventoon voert, suggereren de melodiegang en het tedere toucher het diepst denkbare liefdeslied. Maar hij is op zijn best wanneer hij in zijn uppie grooved als de meest swingende band die je maar kunt be-denken. Wát een muziek, wát een muzikant en wát een zege dat ze hem bij Mercury niet over het hoofd hebben gezien.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Onderwerpen