Hemelmuziek

Veertig jaar geleden verscheen het album Weather Report van de gelijknamige band van saxofonist Wayne Shorter en toetsenist Joe Zawinul. Hoewel de bezetting van de groep vele malen zou wijzigen, bleef dit illustere duo tot aan de zwanezang This Is This (1985) trouw bij elkaar. In die vijftien jaar creëerden zij een muziekstijl die noch jazz, noch rock, noch wereldmuziek was: Weather Report speelde als Weather Report, en er was geen band of muziekstijl die daarop leek. Met de komst van de geniale bassist-componist Jaco Pastorius in 1976 veranderde de groep in een driekoppig monster dat alleen drummer Peter Erskine, die er twee jaar later bij kwam, nog maar onder controle kon houden. In 1978 speelde de band in het Duitse Offenbach, en het kan niet anders dan dat het dak van de Stadthalle er die gedenkwaardige avond van af is gegaan. De impuls die Erskine, een veel explosievere drummer dan zijn voorganger Alex Acuña, aan de band gaf, is daar ongetwijfeld debet aan geweest. Erskine hobbelt op zijn drumkruk als een wagenmenner die zijn op hol geslagen paarden er genadeloos van langs geeft. Dit tot grote vreugde van een ontketende Pastorius, die dansend en springend zijn onnavolgbare baspartijen speelt. Dit Weather Report had de meest vrije, improvisatiegerichte line-up uit de geschiedenis van de band. Zawinul beperkt zich niet tot het kleuren en orkestreren op de vele toetsenborden van zijn synths, maar toont zich ook een meester op de akoestische piano. Het laatste woord is aan Wayne Shorter, die met zijn door de ziel snijdende sopraansax en zijn brokkelige, asymmetrische tenorlijnen meer ruimte voor zich opeist dan we van hem gewend zijn. Weather Report is niet meer en ook Zawinul en Pastorius zijn niet meer onder ons. Wat ons rest is hun hemelse muziek.