Tv die te ver gaat

De schoonheid van het format Seks op het laatste moment is dat het idee in één zin samen te vatten is: terminaal zieken die nog maagd zijn mogen alsnog het genot beleven. Verder is het slechts een product van een zieke geest. En die heb ik nu eenmaal. Het was ten tijde van een programma dat door SBS 6 gelanceerd werd: Liefde op het tweede gezicht. Daar werd gepoogd lichamelijk gehandicapten aan een partner te helpen. De opdracht die ik mezelf opgaf luidde: ga verder, ga té ver. Ik bedacht en deed verder niets met Seks op het laatste moment. Nou ja, ik bouwde er een verhaal omheen voor mijn boek MR.TV. Ik beschreef hoe ik met het concept de boer opging en volstrekt serieus werd genomen. Zo’n scène heeft nooit plaatsgevonden, maar het had gekund. Ik zat in de eerste afl evering van de talkshow Eva Jinek op zondag om over mijn boek te komen praten. Met de vraag ‘Was er niet iets met terminale maagden?’ werd ik uitgedaagd om over mijn idee te vertellen. Ik plaatste het in de context van het creativiteitsproces: je gaat zitten en je wilt een talentenjacht bedenken. Of een realitysoap. Of iets dat te ver gaat. De website van De Telegraaf nam mijn voorstel serieus en had lak aan welke context dan ook. Bijna tweehonderd reacties kreeg ik op mijn dak, sites als mediacourant.nl (die het bericht klakkeloos overnamen) niet meegerekend. Niemand leek de vijftig seconden waarop het ‘nieuws’ was gebaseerd bekeken te hebben. Daar hadden ze allemaal lak aan. Het was baggertime. De tendens was vooral: als je terminaal ziek bent, heb je wel wat anders aan je hoofd dan seks. Iedereen leek er trouwens maar van uit te gaan dat maagden altijd vrouwen waren. Er meldde zich dus ook een aantal ‘ontmaagders’. Het gevolg van deze lawine aan kale woede was dat ik nog eens wat meer na ging denken over de toelaatbaarheid van het format. Wat was er eigenlijk zo erg aan?

Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.