Spring naar de content

Gregor-wie?

Het is bijna een beetje zielig. My True Love is – als we de tel niet kwijt zijn – het 31ste album dat Gregory Page sinds 1992 maakte, maar wie in de databanken van de toonaangevende muziekmagazines – papier of digitaal – op zoek gaat naar recensies of andere vormen van aandacht, vindt zo goed als niets. Helemaal verwonderlijk is dat niet. Het lijkt er namelijk op dat Page ook voor zijn nieuwe album My True Love een handvol akkoordenschema’s van populaire liedjes uit de jaren dertig heeft ‘geleend’ en daar een aantal tekstuele clichés uit diezelfde periode op heeft geplakt. De melodieën, gezongen in een ingetogen Al Jolson-achtig falset, volgen min of meer de lijnen die door de akkoordovergangen worden gedicteerd en voilà: je hebt weer een album.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

My True Love klinkt vakkundig en aangenaam, maar dat maakt het niet goed. Wanneer er uit vele geopende ramen muziek klinkt, kijk je pas op of om wanneer je iets hoort dat écht goed is. Aan het raam van Gregory Page zou je voorbijgelopen zijn. Precies zoals de collectieve muziekpers dat ook al twintig jaar doet.

Volgende week volgt een uitgebreide bespreking van Björks nieuwe album ‘Biophilia’.