Door je onterecht ziek te melden verpest je het voor je collega’s
Als kind was het een feest om griep te hebben. In plaats van naar school gaan, mocht je de hele dag filmpjes kijken op de bank, terwijl moeders in de keuken fruit voor je schilde en je ’s avonds warme melk met honing op bed kwam serveren. Gisterenavond werd ik sinds lange tijd weer eens overvallen door zo’n griep. Omdat ik nooit ziek ben, voelde het bijna nostalgisch, maar dat gevoel verdween al snel. Want sinds ik een vaste baan heb, kan ik het – vind ik – niet meer veroorloven om de hele dag met een dekentje op de bank te zitten, de ene na de andere dvd verslindend, met een dampende pot thee op het bijzettafeltje.
Dan maar naar het werk gaan? Nee, niet verantwoord. Misschien besmet ik mijn collega’s. Thuis blijven is een betere optie, maar dan wel werken: voor jezelf – ziek of niet, het schuldgevoel knaagt als je niets doet – maar vooral voor je collega’s. Want stel je voor dat zij denken dat je niet echt ziek bent? Uit onderzoek van uitzendconcern Randstad uit 2005 (recenter onderzoek heb ik niet kunnen vinden), blijkt dat de helft van de Nederlandse collega’s zich wel eens onterecht ziek meldt. Een flinke meerderheid (72 procent) van de ondervraagden vindt dit niet geoorloofd.
Hierin zit ‘m het euvel: omdat je niet kunt bewijzen dat je écht ziek bent, heerst de angst dat je collega’s zullen denken dat je een snipperdagje opneemt. Ze zullen licht jaloers zijn, of je een aansteller vinden. Omdat zoveel mensen zich wel eens onterecht ziek melden, wordt de druk om te werken als je daadwerkelijk ziek bent des te groter. Hoe vaak gebeurt het niet dat een van mijn vrienden (eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit altijd vrouwen zijn, en bovendien altijd dezelfde personen), een afspraak afzegt wegens onbeduidende klachten? Aan hun stem kun je vaak al opmaken hoe de vlag erbij hangt. Een uiterst zielige, geforceerd schorre stem, met een afsluitend hoestje is verdacht. Maar nog verdachter zijn de personen die hun situatie beschrijven als ‘ik denk dat ik ziek aan het worden ben, dus ik blijf vanavond maar even thuis’. Oftewel: ‘ik heb geen zin om af te spreken, dus ik duik lekker m’n bed in’. Met moeite pers ik er dan een ‘beterschap’ uit. De volgende dag volgt het verplichte, van medeleven betuigende sms’je: ‘Ben je nog ziek?’ Antwoord: ‘Nee, gelukkig niet meer.’
Door dit bespottelijke gedrag durf ik me eigenlijk niet ziek te melden. Daarom deze oproep: stop met het onterecht ziek melden – voor werk of een afspraak, het maakt in principe niet uit – want je verpest het voor de mensen die op een goede dag wel écht ziek zijn.
Zo, ik blijf vandaag lekker thuis. Werken in bed, en misschien stiekem tussendoor toch een filmpje kijken.
