Spring naar de content

Interview met Charlotte Mutsaers

We wilden Charlotte Mutsaers eens spreken over wat ze doet wanneer ze níet schrijft of schildert. Ze blijkt druk in de weer met Facebook, waar ze ruim tweeduizend vrienden heeft. We ontmoetten haar met een van hen, de mysterieuze Louis Nanet. ‘Soms laat ik hem overvliegen.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Voor een interviewreeks over de hobby van Bekende Nederlanders mailden wij Charlotte Mutsaers. Wij vonden haar interessant, en we wisten dat ze van dieren hield. En van accordeon spelen. We wilden graag naar Oostende rijden, voor een gesprek en een foto op de boulevard. Met haar hondje of met haar accordeon. Misschien wel met allebei. Bovendien zat ze hele dagen op Facebook. Hobby’s genoeg dus, dachten we.
Mutsaers mailde al snel terug: ze vond het een erg leuk idee. Maar hobby’s… Nee, die had ze niet echt. Al haar vrije tijd ging op aan het rondrijden van de rolstoel van de miskende Vlaamse dichter Louis Nanet door het Westerpark. Kenden wij Louis Nanet? Ja, we kenden Louis, een fictief personage op Facebook en Twitter die dingen schreef als “Ja hallo, Louis Nanet hier. Zo ziek als een hond, maar zo potent als een konijn.” en “Waar een wil is ben ik weg.” Zijn profielfoto toonde een bedrukte vijftiger met een snor en een indrukwekkende serie onderkinnen.
Zijn belangrijkste werk was een zevenhonderd pagina’s tellende dichtbundel, Motorkamers en verschuttingen. Geschreven op een Esso-tanker. Gerrie Komrij had hem prachtig gevonden. We wilden het met Mutsaers eigenlijk liever hebben over haar hond, of haar accordeon, maar als dit haar hobby was, dan moest dat maar. We spraken af in De Balie. Mutsaers kondigde aan Nanet mee te zullen nemen; wij gingen ervan uit dat dat een van haar grapjes was. De dag voor onze afspraak won Louis Nanet de Nobelprijs voor de Literatuur, volgens Louis Nanet. Op Facebook schreef hij: “Hoppa, weer drie miljoen rijker.”
Even later stuurde Mutsaers een mailtje. Wisten wij wel dat Louis Nanet zojuist de Nobelprijs had gewonnen? Het bericht over die Zweedse dichter die gewonnen dacht te hebben, klopte niet. Misschien, dacht Mutsaers, kon er wel een glaasje champagne vanaf, morgen.

“Tja, hobby’s…” Mutsaers keek ons indringend aan. “Een hobby is niet eenduidig. Het is iets wat je buiten je betaalde werk doet, zo zie ik dat. De een houdt kippen, een ander spaart postzegels. En ik, ik heb dan… Nou ja, Louis is natuurlijk geen hobby. We hebben vroeger een relatie gehad, en nu zijn we elkaar weer op Facebook tegengekomen. Het was meteen weer vlam in de pan. Nu rijden we iedere dag anderhalf uur in het Westerpark. Hond mee, sla ik toch twee vliegen in één klap. Een hobby zou ik het niet willen noemen. Eerder mantelzorg. We hebben het over immigratie, over Marokkanen. Louis heeft een duidelijke mening over Marokkanen.”

Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.