Meer lageropgeleiden in het parlement? Alsjeblieft niet
Meer mbo’ers op de blauwe draaistoelen van onze Tweede Kamer, zullen ervoor zorgen dat het lageropgeleide deel van de bevolking (70 procent) zich beter vertegenwoordigd voelt. Zo meent althans Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Gelijk heeft ze ongetwijfeld. Toch steun ik haar voorstel allerminst.
Eergisteren, bij de presentatie van het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis 2011, adviseerde Gerdi Verbeet politieke partijen meer na te denken over de representatie van het volk. Ze stelde voor het aantal laagopgeleiden op hun nieuwe kandidatenlijsten op te krikken: ”Het zou meer mensen het gevoel kunnen geven dat het parlement er niet alleen vóór hen is maar dat het ook ván hen is.”
De Tweede Kamer bestaat momenteel voor 90 procent uit hbo’ers en universitair opgeleiden, zo redeneert de parlementaire grande dame die zelf volgens haar CV overigens enkel de middelbare opleiding (MO)-A Nederlandse Taal- en Letterkunde voltooide. Dat terwijl maar 30 procent van de bevolking die zij vertegenwoordigen een hogere opleiding heeft genoten.
Inderdaad heeft Verbeet daar een punt. Het heet immers niet voor niks een ‘volksvertegenwoordiging’ en zoals ze zelf zegt: ”De Tweede Kamer is allang geen Heerensociëteit meer.” Touché dus.
Toch voel ik me niet helemaal senang bij haar verzoek. Het voelt zelfs een beetje als de wereld op zijn kop. Zelf heb ik namelijk altijd de illusie gekoesterd dat degenen die mij vertegenwoordigen op het Binnenhof slimmer zijn dan ik. Dat zij méér scholing hebben gehad, méér visie hebben en méér boeken lezen dan ik. En dat zij daardoor betere vragen kunnen stellen aan onze bestuurders, meer weten over onze geschiedenis en dientengevolge met betere ideeën kunnen komen. Zelf zou ik er dus voor kiezen om mij door de slimste te laten representeren. Ook als ik dom of laagopgeleid zou zijn.
Mijn verzoek aan de politieke partijen is daarom: laat de positieve discriminatie van mevrouw Verbeet voor wat ie is en blijf gewoon jullie beste mannen en vrouwen op de lijst zetten. Óók als ze toevallig een mastertitel op hun naam hebben staan.
