Allemaal ov-aso’s
Ergert u zich ook zo aan al die horken in het openbaar vervoer? Een kleine troost: zij ergeren zich waarschijnlijk ook aan u. Een top-elf van hinderlijk gedrag.
Thea heeft chlamydia. Ja echt. Ze schrok er zelf van. O, u wilde dat niet weten? Tja, wij ook niet. Maar wij hebben geen keus. Een blonde vrouw in roze bodywarmer tettert het door de treincoupé in haar telefoon. En we mogen nog meer weten. De chlamydia-overbrenger heet William. William is een viezerik, want hij is vreemdgegaan, anders had hij die ziekte niet opgelopen. Thea en William hadden toen ze aan hun relatie begonnen allebei een soa-test laten doen. En toen was er nog geen vuiltje aan de lucht. “Nou, hou het nog maar even voor je,” zegt de blonde vrouw bezwerend tegen de persoon aan de andere kant van de lijn. Ze hangt op en staart naar buiten alsof ze alleen thuis is en gedachteloos televisie kijkt. Luidruchtig bellen is de grootste ergernis in het openbaar vervoer, zegt de woordvoerder van reizigersorganisatie Rover. Niet gek. Luidruchtige bellers eisen aandacht op. Ze hebben geen boodschap aan het feit dat ze anderen irriteren of afleiden met hun gedrag. En dus moeten we over Robert-Jan horen dat hij ‘unstoppable’ is. “Heb jij die spreadsheet van dingetje nog bekeken? Wat zeg je? O ja, haha, ik ga maar door, hè. Nee, ik zit in de trein. Hè, wat? Ik hoor je niet. Wat? Geert, ik versta je niet. Wat zeg je? Ja, bel zo maar even terug.”
De NS vervoert dagelijks 1,1 à 1,2 miljoen mensen, de bus-, tram- en metromaatschappijen een veelvoud daarvan. Een beetje rekening houden met elkaar kan geen kwaad. Sterker, het is een voorwaarde om goedgehumeurd van A naar B te komen. Reizigers in het openbaar vervoer zouden de ov-etiquette wat meer in acht mogen nemen. Dus is het handig om te weten wat de grootste ergernissen zijn. Een persoonlijke top-elf.
Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
