Medelijden met slachtoffers van de cosmetische industrie? Ik niet
Vorige maand was het weer zover: een plastic fantastic-dode. Ditmaal op ons eigen continent. Een Française overleed aan een vorm van kanker die veroorzaakt werd door haar siliconenimplantaten; althans zo denkt haar familie, die naar de rechter is gestapt. Honderden Nederlandse vrouwen moeten nu ook terug met hun lekkende implantaten. Op mijn sympathie hoeven ze niet te rekenen.
Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. En risico’s nemen.
Wie mooi zijn ondergeschikt vindt aan lichamelijke gezondheid, neemt zulke risico’s niet.
Aan zelfs de eenvoudigste cosmetische ingrepen zijn risico’s verbonden: infecties, bloedingen, zenuwbeschadiging en ga zo maar door. Het meest in het oog springende geval van dergelijke schade was voormalig Miss Argentina, Solange Magnano, die vorig jaar stierf na een cosmetische biloperatie.
Hoewel cosmetisch ingrijpen absoluut niet nieuw is (denk ook aan ingesnoerde Chinese voetjes of negentiende eeuwse korsetten) is het wel veel toegankelijker geworden. We geven elkaar botox onder de boom en Nederland schijnt met 57.000 ingrepen op de 24ste plaats op de landenranglijst van de ISAPS (International Society of Aesthetic Plastic Surgery) te staan.
Het nieuws nu van de ondeugdelijke implantaten is reuze vervelend voor die honderden Nederlandse (en buitenlandse) vrouwen die hun lekkende neptieten weer moeten inleveren. En hoe begrijpelijk het misschien ook is dat je als vrouw een paar borsten – en geen erwten op plankjes – wilt: zodra je een chirurg vraagt in te grijpen in je natuurlijke fysiek, weet je ook dat het helemaal mis kan gaan.
Op medelijden hoeven zulke vrouwen (en mannen) wat mij betreft dan ook niet te rekenen. Iemand die gaat skydiven en dan te pletter valt, vinden we toch ook niet zielig? Als je’mooi zijn’ zo belangrijk vindt dat je daarvoor je leven in de waagschaal stelt, zijn de consequenties ook helemaal voor eigen rekening. En huilverhalen over hoe mismaakt je bent geworden omdat je je nepborsten weer in moest leveren, hoeven we dan eigenlijk óók niet te lezen.
