Spring naar de content

Job Cohen is te vergelijken met een familielid dat voor de zoveelste keer dronken achter het stuur kruipt

Kan het iemand nog wat schelen wat Job Cohen vindt? De man die vorig jaar premier had moeten worden, maar die daarna niet eens bij machte bleek om de oppositie aan te voeren en die onlangs door het Nederlandse volk werd uitgeroepen tot de slechtste politicus van 2011, gaat de PVV ‘aanpakken’, zo kopt De Telegraaf vanochtend.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Roelof Bouwman

Als een politicus een non-talent blijkt die zijn partij in zijn val meesleept, kun je daar als buitenstaander op allerlei manier op reageren. Maar op een gegeven moment houdt dat reageren een beetje op – en dat moment is nu bij Job Cohen toch echt wel bereikt. Het is wellicht te vergelijken met het gadeslaan van een familielid dat voor de zoveelste keer dronken achter het stuur van zijn auto kruipt. Je kunt er van schrikken, je kunt hem waarschuwen, je kunt kwaad op hem worden, maar als het elke keer weer gebeurt komt er een moment dat je zegt: ik wil het niet meer zien en ik wil er niet meer over horen, het moet nu gewoon stoppen, laten ze die man voor eeuwig z’n rijbewijs afpakken.

In De Telegraaf neemt Cohen de leider van de PVV op de korrel, of althans: dat probeert hij. Hij noemt Wilders namelijk ‘een pure machtspoliticus’ die het ‘niet zoveel interesseert wat er van zijn verkiezingsbeloften terechtkomt’. Maar waar slaat dat op? Inderdaad, de PvdA was tot vorig jaar druk bezig om onder leiding van vice-premier Wouter Bos allerlei PvdA-verkiezingsbeloften in te lossen. Maar toen stapten de PvdA-ministers opeens uit de regering en moesten er vervroegde Kamerverkiezingen worden gehouden. Die dacht Cohen wel eventjes te gaan winnen. Maar hij verloor niet alleen de verkiezingen maar ook de formatie – door onderhandelingen over een middenkabinet te blokkeren. Wilders speelde het allemaal oneindig veel slimmer. Maar in plaats van dat te erkennen, houdt Cohen liever zichzelf uit de wind en neemt hij geen enkele verantwoordelijkheid voor de misère waarin zijn partij verkeert. “Hij vindt zichzelf niet een oorzaak en wil weer lijsttrekker worden,” meldt De Telegraaf. Reken er dus maar op dat er vanochtend weer champagnekurken hebben geknald op de partijkantoren van SP en D66. Het is ze van harte gegund.

Onderwerpen