Uit je dak
Collectieve gevoelsexplosies zijn niet voorbehouden aan dictaturen.
Het dagenlang aanhoudende publieke rouwvertoon van de Noord-Koreanen bij de dood van hun dictator Kim Jong-il was een fascinerend schouwspel. Nooit eerder had ik zo veel door verdriet overmande, huilende, schreeuwende mensen bij elkaar gezien. En het misbaar ging maar door met een fanatisme dat alleen heel jonge kinderen aan de dag kunnen leggen, wanneer hun speelgoedje wordt afgepakt. Wat een overtuiging bij zelfs de minste figurant! Natuurlijk kwam er weinig spontaneïteit te pas aan dit collectieve gejammer en was de hysterische volksrouw, zoals het een dictatuur betaamt, van bovenaf geregisseerd en afgedwongen. Wie het waagde zich eraan te onttrekken, zou op represailles kunnen rekenen.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
