Laat u niet gek maken
Ik passeerde net, ik spreek over maandagmorgen, op de snelweg een Trabant. Achter het stuur zat een vrolijke twintiger, die oogde als iemand die we in andere tijden een stuffkikker noemden. Al zou het natuurlijk goed kunnen dat hij een klein ICT-bedrijfje leidt waarvan de verkoop aan een durfinvesteerder over drie maanden meer geld oplevert dan ik ooit bij elkaar zal zien.
Maar over mijn gemiste kansen gaan we het nu niet hebben. De reutelende Trabant bracht mijn historisch bewustzijn op gang: 1989, de val van de Muur. De opwinding onderdeel van de historie te zijn, een nieuwe tijd binnen te gaan. Als je al wat ouder bent, realiseer je je dat er meer momenten in een mensenleven zijn geweest die de belofte van optimistische ommekeer of oneindige ellende in zich hadden. Vallende muren en fluwelen revoluties, de verkiezing van een zwarte man tot president van Amerika, internetbubbels die in ons gezicht ontploffen; de moord op politici en voorvechters van het vrije woord, de geboorte van een munt, nu tien jaar geleden, die de vrede in Europa voor eeuwig zou veiligstellen en… ach, u volgt het nieuws zelf ook.
We leven wederom in spannende tijden, en de communis opinio is dat het weer helemaal misgaat. Dat vertellen we elkaar, schrijven we in krant en tijdschrift. Wij kunnen er ook wat van, in HP/De Tijd.
Ja, 2012 gaat een rampjaar worden, hoor.
Of niet.
Laat u in elk geval niet gek maken, zou ik willen zeggen. En lees de survivaltips die wij voor een aantal belangrijke terreinen in uw leven hebben verzameld. U kunt er het faillissement van Italië niet mee afwenden, maar wellicht wel uw persoonlijk geluk wat mee opvijzelen.
De jaarwisseling bracht ik door in een hotel in Brussel, gebouwd in het midden van de negentiende eeuw. Kroon-luchters aan de plafonds, historische foto’s, sommige gesigneerd, aan de muren. Madame Curie, een jonge Albert Einstein, Franz Lehár, Franse chansonniers, Belgische koningen en hun al dan niet mislukte troonopvolgers. Ups en downs in de historie. Ik bestelde twee glazen champagne en proostte met mijn vrouw op een goed 2012. We dachten niet aan de eurocrisis, kan ik u vertellen. Geen moment. Behalve de volgende ochtend, even, toen bleek dat die glaasjes vijftien euro per stuk kostten. Ik moest er hartelijk om lachen.
@FrankPoorthuis
