Opgebrand en uitgeflext
Het Nieuwe Werken is de jongste mantra in arbeidsland. Want thuis achter je laptop kruipen wanneer je wilt, Nespressootje bij de hand, vanuit het park mailen met collega’s, dat wil iedereen toch? Een wet is in de maak. Maar de praktijk is weerbarstig. Nieuwe Werkers missen hun collega’s of draaien door, en bedrijven hebben niet louter altruïstische bedoelingen.
Eindelijk wordt werken leuk, want werken kan nu ook 2.0! Dat achtervoegsel – ontleend aan internetapplicaties die het delen van informatie vergemakkelijken – staat voor modern, voor bij de tijd. Voor nieuw. Vandaar Het Nieuwe Werken, kek afgekort tot HNW. De Nieuwe Werker is een hippe meid die in pyjama op de bank een Nespressootje drinkt, met gemak deadlines haalt, goede resultaten boekt en de balans tussen werk en privéleven prima weet te bewaken. Dit in tegenstelling tot de Oude Werker: een man van middelbare leeftijd die in de file staat, slappe koffie uit de automaat drinkt en zijn kinderen alleen ziet tijdens het avondeten. Een onproductieve, inefficiënte sukkel, die bovendien het milieu naar de knoppen helpt.
Alles kent zo zijn modes, zo ook de wereld van het werk. Eind jaren negentig was het een en al employability wat de klok sloeg (dat ging over de inzetbaarheid van medewerkers), daarna kwamen het flexwerk en het deeltijdwerk voor mannen (vrouwen werkten allang parttime, nieuw was dat mannen ook een dag thuis wilden kunnen zijn). Grote kans dat u er al aan doet, aan werken 2.0. Dat u van uw baas op woensdagmiddag thuis mag werken als de kinderen vrij zijn. Of dat u ’s ochtends om tien uur op kantoor mag komen om de file op de A4 te ontwijken, een mogelijkheid die bijvoorbeeld KPN zijn personeel biedt. Microsoft Nederland zag door videoconferencing het aantal vluchten dat werknemers moesten nemen dalen met tien procent. Vorige week donderdag dienden de Kamerleden Eddy van Hijum (CDA) en Ineke van Gent (GroenLinks) een initiatiefwet in die flexibele werktijden op flexibele plekken afdwingbaar moet maken. Een Kamermeerderheid lijkt nu eindelijk vóór (het is Van Gents derde poging). Misschien is HNW vanaf volgend jaar dus een recht. Met de initiatiefwet wil Van Gent het ‘taboe’ weg- nemen, zoals ze zegt, van ’s avonds op de bank nog even een spreadsheet maken. Van Hijum wil dat ouders hun kind al om kwart over drie van school kunnen ophalen. Taboe? Dat is een groot woord. Thuiswerken is niet iets van de laatste jaren. HNW ging voorheen ook wel door het leven als flexwerken, en dat gebeurt al een jaar of 25. Maar het flexwerken werd nooit zo enthousiast omarmd door werkgevers als HNW. Het maakte de afstemming tussen medewerkers maar lastig, bijvoorbeeld. Maar van HNW zijn ze helemaal weg. Niet voor niets: het kan ze aanzienlijke sommen geld besparen. Minister Jan Kees De Jager van Economische Zaken, ook een werkgever, rekende het vorig jaar voor in een speech voor werkgeversorganisatie VNO-NCW: inkrimpen van de 1,3 werkplek die zijn ministerie in 2011 had per ambtenaar naar de 0,9 die het kabinet voor de hele overheid heeft afgesproken, kan per jaar een besparing van drie tot vijf miljoen euro opleveren.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
