Mooier met vlekje
België heeft een James Bond. Marc Sluszny zwom in zijn eentje het Kanaal over, heeft het wereldrecord bungeejumpen uit een heteluchtballon op zijn naam staan, beklom de Annapurna zonder zuurstof, nam als piloot plaats in het Belgische bobsleeteam voor de wereldkampioenschappen omdat niemand durfde, en hij schermt, tennist en deltavliegt als een van de besten ter wereld.
Ze zeggen dat hij negen levens heeft, spioneert voor de Mossad. Hij rijdt in de duurste Ferrari, woont in een filmappartement. Heeft een goeie kop en een nog beter lichaam. Zo veel geld dat hij heel Vlaanderen elke dag van friet zou kunnen voorzien. Hij is Mr. Perfect. Toen hij mij probeerde te versieren in een Antwerpse club zei ik: bedankt, maar ik ben lesbisch.
Ik ben afgestapt van de suave man, van de ogenschijnlijk onkreukbare cool en collected guys. De be-gelde Amsterdammers met hun Vespa’s, bontkragen en matten in de nek. De te bedachte arty jongens met de ruitjeshemden en het zwarte brilmontuur. De rijke zakenbankiers die hun sokken sorteren op kleur. Mannen die zo mooi zijn dat ze ge-airbrushed lijken. Saaaaai!
Wat te glad is, glibbert weg. Het beklijft niet, heb ik gemerkt. Aan vlekkeloze gelaatstrekken zit een aflopende aandachtscurve, en ze herbergen vaak nare innerlijke oneffenheden. Of erger: helemaal niks. Perfectie maakt lui en minder genegen aspecten als humor, sympathie, echtheid, charme of intelligentie te ontwikkelen. En wie het elke dag wil nastreven heeft weinig ruimte meer voor de rest van de wereld. Doe mij maar een imperfecte man. De dingen moeten een beetje schuren.
Op de lange termijn zijn het juist de kleine imperfecties die intrigeren, interesseren en waar men van gaat houden, vind ik. (Ook uit eigenbelang: ik heb een scheve tand, mood swings, vreemde tenen, een rare moedervlek tussen mijn ogen, en als ik moe ben kijk ik scheel). Imperfecties maken iemand kwetsbaar, menselijk en grijpbaar. Ze stellen een ander gerust: die hoeft ook niet perfect te zijn. In de juiste hoeveelheid is onvolmaaktheid een afrodisiacum.
Vorige week was ik even in Zermatt bij Mark Rutte en Jort Kelder, die daar al sinds hun studententijd ieder jaar gaan skiën. Getooid met een helmpje en een Mart Smeets-trui met rendieropdruk stortte Rutte zich van de pistes, zijn zonnebril een beetje scheef. Dan smelt ik als een poolkap. Hierom ook: Matthijs van Nieuwkerk loopt als hij niet oplet nogal krom, Jeroen Pauw wordt verlegen als hij op de foto moet. Job Cohen stottert van goedhartigheid. Robert Pattinson heeft een borstkas van waar je doorheen kijkt. Prins William heeft Calimero-haar. Daniel Craig is 1 meter 40 hoog. Ruud van Nistelrooy heeft moeite met zinsbouw. Johnny Heitinga met het controleren van zijn onderlip.
Allemaal prachtmannen. Nog mooier door de vlekjes.
