Theo lacht zichzelf toe

Zondagmiddag 11 maart, een uur of twee. Ajax speelt thuis tegen RKC Waalwijk. De reus ontvangt de dwerg en het stadion zit opvallend vol. Met de komst van de lente lijkt ook de kans op titelprolongatie voor Ajax teruggekeerd. PSV verliest week na week en FC Twente en AZ presteren wisselvallig.

Tijdens de warming-up staat driekwart van de supporters nog op de gezellige winkelpromenades buiten de Arena van de zon te genieten. De weinige aanwezigen houden een oogje in het zeil. Ze kijken vooral naar Theo Janssen, beklagenswaardige Theo, de middenvelder die minder dan een jaar geleden in ditzelfde blad nog een ‘artiest op noppen’ werd genoemd en nu geldt als vleesgeworden wanbeleid.

Overgewicht
Daar loopt hij, aan de buitenkant van de elf basisspelers. Traag bestrijken ze het veld in de breedte. Een aantal Ajacieden zou met overgewicht kampen. Het inloopshirt van Theo bolt een beetje.

Je zou kunnen zeggen: hij oogt te dik. Je zou ook kunnen zeggen: het is zijn bouw, het is de manier waarop hij zijn benen ietwat uit elkaar zet, alsof hij te veel heeft paardgereden. Zo liep hij altijd al. Ook op zijn meest briljante momenten is Theo Janssen nooit werkelijk gracieus geweest, hij heeft ons met zijn spel een tijdje succesvol zand in de ogen gestrooid.

Televisieschermen
Vlak voor het einde van de warming-up wordt hij op de grote televisieschermen boven het veld in beeld genomen. Meestal zijn op die schermen nietsvermoedende supporters te zien, verveelde kinderen of in hun neus peuterende mannen in Ajax-shirts. Zodra ze zichzelf ontwaren en begrijpen dat iedereen in het stadion hen op datzelfde moment kan zien, beginnen ze enthousiast te zwaaien. Niet naar de camera, maar naar het scherm. Naar zichzelf dus eigenlijk.

Theo Janssen zwaait niet naar zichzelf, hij lacht. Hij lacht, naar zichzelf. Bij het oplezen van de opstelling wordt zijn naam begeleid met het fanatiekste gejuich. Ook reservespits Bulykin – het echte zwaargewicht – krijgt veel applaus. Er wordt op Janssen gelet, en niet alleen vanmiddag in de Arena. Altijd en overal.

Aardige voetballer
Nauwelijks twee weken geleden werd Willem van Hanegem (volgens sommigen de Theo Janssen van zijn tijd, volgens anderen niet) in het programma Voetbal International gevraagd wat hij van Theo Janssen dacht. “Ik vind het wel een aardige voetballer. Dat vond ik altijd al en dat vind ik nog. Meer niet.”

Niet iedereen die er zo over denkt. Voetbal International-hoofdredacteur Johan Derksen gaf in hetzelfde programma toe dat hij het allemaal verkeerd gezien had toen hij de overgang van Theo Janssen van FC Twente naar Ajax uitgebreid toejuichte en hoge verwachtingen uitsprak over de samenwerking. “Hij zou de boel op sleeptouw moeten nemen, dat is niet gelukt.”

Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week