Spring naar de content

Waarom zwijgen we over ontrouw?

Stel dat je naar bed gaat met een man waarvan je weet – of later erachter komt – dat hij een vrouw heeft. Vertel je het dan aan die vrouw? Op Slate.com is een interessant radiofragment te horen van een meisje die dit meemaakt, en zich afvraagt of ze de bedrogen vriendin een Facebook bericht moet sturen. Het devies van de deskundigen in het fragment is: vertellen. Ik vond het opmerkelijk. Het advies in dit soort situaties is altijd, zo heb ik ervaren: hou je mond. Geen slapende honden wakker maken, die mensen moeten dat zelf maar uitzoeken, enzovoort.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

De deskundigen redeneren hier: eigen schuld, had de beste man maar beter zijn privéleven en scharrels van elkaar moeten scheiden. En ook: dat het sowieso niet oké is wat hij doet, liegen en bedriegen. Toch heerst hier volgens mij een taboe op. Als je over ontrouw weet, van een vriend, een vriendin of misschien van jezelf, houd je je mond. Ik vraag me af waarom eigenlijk. Waarom praten mensen niet openlijk erover? Stellen die een lange of goede relatie hebben, gaan echt niet uit elkaar door een beetje ontrouw. Of ze gaan gewoon niet vreemd. Van mensen die een heel kwetsbare relatie hebben, kun je je afvragen of ze überhaupt wel bij elkaar moeten zijn. Kan het kwaad om erover te praten?

Laatst hoorde ik van twee kennissen dat zij een plezierige nacht hadden beleefd op vakantie. De beste man heeft thuis een vrouw en een baby. Ik heb ook altijd in dit soort situaties netjes mijn mond gehouden, maar iets in me wil nu heel graag zijn vrouw ervan op de hoogte stellen. Ik doe het niet, maar… Zelf ben ik ook wel eens bedrogen in een relatie, en sommige details hoorde je pas achteraf. Mensen zeiden dan: “Ja ik wilde je het niet vertellen.” Ik wilde altijd dat ze het me wél hadden verteld. Wil niet iedereen alles gewoon liever wel weten? Wat zou er gebeuren, als we het taboe op over ontrouw praten laten varen, en elkaar inlichten over die zaken? Om ervoor te zorgen dat de boodschapper niet als boosdoener wordt gezien, zouden we ook een ‘anoniem online meldpunt voor ontrouw’ kunnen oprichten. Zou u er gebruik van maken?

Onderwerpen