Spring naar de content

Muziekgolf

Een stortvloed aan YouTube-filmpjes, stapels debuut-cd’s en elke uitzending een nieuwe ontdekking in De Wereld Draait Door. Jonge Nederlandse bandjes hebben mogelijkheden te over om zichzelf te presenteren. Maar is hiermee ook het ultieme rockklimaat geschapen?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

De oorspronkelijke drummer van de alternatieve Rotterdamse band Rats on Rafts liep al na het eerste optreden weg. Joris Frowein, de tweede drummer, had nog nooit van zijn leven een trommel aangeraakt. Hij leerde spelen door blaadjes op een tafel te leggen, die de diverse onderdelen van een drumstel symboliseerden, en daar sloeg hij dan op. Zanger-gitarist David Fagan moet er nog om lachen. Deze anekdote is typerend voor de post-punkmuziek van Rats on Rafts. Toen hij op 15-jarige leeftijd twee klasgenoten het voorstel deed om een groep op te richten, konden ze nog nauwelijks een instrument bespelen, een minor detail waar ze zich later wel over zouden buigen; ze wilden met hart en ziel muziek maken, dáár draaide het om. “Ik vond dat Florian Veenhuis wel een bassistenkop had, dus die moest maar bas gaan spelen. En Arnoud Verheul moest, hoewel hij dat nog nooit had gedaan, maar gitaar gaan spelen – en dat deed hij al snel heel erg goed.”

Rats on Rafts is één van de ruwweg 160 bands die elk jaar in het immens populaire televisieprogramma De Wereld Draait Door te zien en horen zijn. “Eigenlijk zijn die optredens van één minuut een belediging voor de artiest,” vindt David Fagan, “maar we hebben het toch maar gedaan vanwege de exposure.” Naast internet en de sociale media vormen DWDD samen met instituten als 3FM Serious Talent, Eurosonic/Noorderslag en De Grote Prijs van Nederland een broeikas waarin bands en singer-songwriters als paddenstoelen uit de grond schieten. Zoals tijdens de hoogtijdagen van dEUS en Zita Swoon de rockscene van de Lage Landen werd gedomineerd door muziek uit België, zo wordt er de laatste tijd steeds meer naar Nederland gekeken. Rats on Rafts, dat als indie-bandje op eigen kosten vijfhonderd exemplaren van het debuutalbum The Moon is Big liet persen, kreeg ineens een contract bij Top Notch, een sublabel van de grote platenmaatschappij Universal, zodat het album nu ook breed op cd is verschenen. Deze doorbraak van een extreem, alternatief bandje doet vermoeden dat Nederland is uitgegroeid tot een rockwalhalla, waar meer bands succesvol actief zijn dan ooit.

Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.

Onderwerpen