Zaklamp
‘Wat een hip… ding,” zeg ik tegen een vriend, terwijl ik een artistiek vormgegeven wit voorwerp van zijn tafel pak. “Iets nieuws van Apple?” “Nee, dat is mijn stand-in vagina, de Tenga 3d Zen.” Ik verslik me. Hij lacht lichtvilein. “Choqueert je dat?” Ja. Bij alles wat een vagina vervangt, denk ik aan vrachtwagenchauffeurs met ‘robosuckers’, aan zuignap-vagina’s en opblaaspoppen met TsjernobylHoofden en rubberbootlichamen. Aan treurige, vieze droeftoeters. Eenzame rukkers die te sneu zijn om een vrouwmens voor zich te interesseren.
“Wat ontzettend achterhaald van je,” reageert mijn vriend. “Maar bovenal seksistisch.”
Hij heeft natuurlijk gelijk. De gemiddelde vrouw heeft drie vibrators en een trilei in haar nachtkastje liggen, waarvan ze de eerste op haar twaalfde bij haar abonnement op de Yes ontving. De rest heeft ze op verjaardagen gekregen van haar broer en van haar schoonmoeder, die er gratis en voor niks nog wat gebruikerstips bij gaf. Een vrouw in het bezit van genotsspeeltjes is kittig, vrolijk, levenslustig, zelfbewust en cool. Een man in het bezit van een masturbatiekit wordt gezien als de eeuwige maagd. De seksuele revolutie heeft op het gebied van seksspeeltjes meer voor vrouwen gedaan. Tel daar een paar feministische golven bij op en het nachtkastje zit vol.
Maar seksspeeltjesproducenten blijken de afgelopen jaren flink te hebben ingezet op de heren. Flitsende ontwerpen en namen met een goeie dosis humor, zoals Fleshlight (de buitenkant lijkt een zaklamp, de binnenkant… tja, vrouwenvlees), hebben veel veranderd. Eerst gingen de gays om, nu ook de hetero’s. Het populaire online magazine Salon spreekt van een ‘male sex toy revolution’. Voornaamste streven van de fabrikanten was de speeltjes niet meer zo op een echte vagina te laten lijken, om de gebruikers te verlossen van het stigma van een creepy vent. Ik kijk naar het Tenga-kunststuk op tafel, dat voor een Jeff Koons zou kunnen doorgaan: dat is gelukt.
Maar dan overvalt een donker gevoel mij. Je weet pas wat je had als je het mist. Het seksspeeltjes-monopolie dat vrouwen bezaten, was zo gek nog niet. Opeens begrijp ik wat er zo fijn is aan een old boys network. Wat betekent dit voor de macht van de vrouw, die voor een groot deel is gebaseerd op het al dan niet toestemmen in seks? “Is dit… beter dan een echte vrouw?” vraag ik onzeker. Vriend lacht. “Het is beter dan je eigen hand.” Hij laat op zijn laptop een reeks ‘freak Fleshlights’ zien: “Heel grappig, ze hebben ook themaspeeltjes.” Ik klik op een Dracula-model, compleet met schaamlippen in vleermuisvorm. Dan op een alien in fluorescerend blauw. Ik denk even na. Had ik mij mijn prince charming op zijn witte paard ooit voorgesteld met een monsterpoes op zak? Nee, niet bepaald. Maar hij zag zijn te redden droomprinses waarschijnlijk ook niet met een grote roze vibrator. Tijd voor een update van het sprookjesboek.
