De uitkeringsfabriek
Steeds meer mensen raken hun baan kwijt, maar op hulp van het UWV kunnen steeds minder mensen rekenen. Door forse bezuinigingen loopt contact voortaan via internet, waardoor uitkeringsgerechtigden anonieme nummers worden. “Onze klanten vinden dat belachelijk. Die willen gewoon een begeleider zien.”
Na ontslag ander werk zoeken; leuker kan de overheid het niet maken. Maar makkelijker kennelijk ook niet.
Reinier Asscheman studeerde in 2004 af aan de Universiteit Utrecht en vond een vaste baan bij boekenwinkelketen Selexyz. Door een reorganisatie raakte hij enkele jaren later werkloos en deed hij mee aan een pilot voor hoger opgeleiden, het ‘Netwerkplein’. Het plein was een nieuw, digitaal project van het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV), dat in Nederland verantwoordelijk is voor het uitkeren van alle werknemersverzekeringen en mensen zonder baan moet begeleiden om werk te vinden.
Het idee achter de pilot was dat hoger opgeleiden eerder via netwerken aan een baan komen dan via vacatures die het UWV aanbiedt. Die netwerken bestonden uit andere werkzoekenden en ‘werkcoaches’, die ervaringen en tips met elkaar deelden op het digitale Netwerkplein. Voor het UWV was het een kans om te zien welke elementen van de digitale dienstverlening goed werkten, zodat die geïmplementeerd konden worden in de landelijke digitale dienstverlening.
Reinier kon online een zakelijk profiel aanmaken en zijn cv plaatsen. Het Netwerkplein was een soort LinkedIn: een zakelijk sociaal netwerk waarbij werkzoekenden met elkaar in contact kwamen en elkaar tips konden geven om sneller aan het werk te komen. Reinier had geen persoonlijk contact met de werkcoaches van het UWV. Alle contacten verliepen digitaal via werk.nl, e-mail en de eigen ‘Werkmap’. In die digitale map plaatsen werkzoekenden hun CV, moeten zij al zijn sollicitaties bijhouden, hebben ze toegang tot vacatures en kunnen ze online communiceren met hun werkcoach.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
