‘Een mea culpa graag, Diederik’
Ai, zes zetels verlies voor de PvdA, meldt Maurice de Hond. Dat doet pijn. Zaterdag nog zowat onthaald door de eigen ledenraad, een dag later krijgt Diederik Samsom alsnog de afrekening van de kiezer.
Opiniepeilingen zijn dagkoersen, volgende week kan alles weer anders zijn. Maar te vrezen valt voor de nieuwe PvdA-leider dat de negatieve beeldvorming nog een poosje blijft hangen: Samsom had als leider van de grootste oppositiepartij meteen na de afgang van het Catshuisoverleg, vorige week zaterdag, het initiatief moeten pakken om met andere partijen om de tafel te gaan zitten en voor elkaar te krijgen wat nu Pechtold, Sap en Slob is gelukt.
Maar Samsom deed het niet en sloot zich kennelijk liever op in zijn eigen gelijk, zoals PvdA-coryfee Bram Peper het verwoordde, in het gelijk over rekensommen en de inhoud van het pakket dat dus net niet werd afgebakken. Op zichzelf is het natuurlijk te prijzen dat een politicus zich laat leiden door de nuchtere feiten, maar in dit geval was er nog een ander, groter belang: zónder akkoord over de begroting van 2013, hoe imperfect misschien ook, zou Nederland tot ver na de verkiezingen van september tamelijk onbestuurbaar kunnen raken.
Daarbij slaagden Sap, Pechtold en Slob erin een aantal voor de gehele oppositie geldende ‘pijnpunten’ uit het Catshuispakket te halen, zoals het niet door laten gaan van verhoging van het btw-tarief voor de laagste inkomens, het afschaffen van het persoonsgebondenbudget en de afschaffing van de onbelaste reiskostenvergoeding.
Maar Samsom zag het niet, wilde het niet zien of durfde het niet aan. Hij heeft zich laten gijzelen door de SP, de grote concurrent die ook niet meedeed maar daar wel een voor de eigen kiezers coherent verhaal bij leverde. Samsom is net vijf weken aanvoerder, dus hem is niet alles aan te rekenen. Maar een tweede zeperd van deze orde kan hij zich niet meer permitteren.
Het zal hem als slimste jongetje van de klas niet licht vallen, maar eigenlijk zou Samsom gewoon ruiterlijk moeten toegeven dat hij beter wel aan de tafel had gezeten met Pechtold, Sap en Slob, dat hij een inschattingsfout heeft gemaakt en dat hij werkelijk niet geloofde dat D66 en ChristenUnie door één deur konden komen, partijen die wat de immateriële kwesties betreft, mijlenver uit elkaar staan. En dat hij zich niet kon voorstellen dat Jolande Sap na ‘Kunduz’ opnieuw een gewaagde flirt zou maken met dit rechtse kabinet.
Samsom moet daarom Sap, Pechtold en Slob alle credits geven, dezer dagen geen verbitterde tweets meer de lucht injagen en proberen zo snel mogelijk weg te komen uit het verdomhoekje met PVV en SP, zoals Hedy d’Ancona dat zondag stelde in Buitenhof, en met zijn partij aansluiting zien te vinden bij ‘het radicale midden’ met onder andere partijen als D66 en GroenLinks. Zul je zien dat de Kunduz-coalitie straks bij de verkiezingen net te weinig zetels heeft voor een meerderheid en alsnog bij de PvdA aan moet kloppen. Dan staat Samsom weer ijzersterk, zoals hoogleraar Jouke de Vries voorzag, eveneens in Buitenhof.
Maar eerst dus een mea culpa en felicitaties aan FC Kunduz, zonder ironie en recht uit het hart.
