Spring naar de content

Vakbeweging: in het oog, uit het hart

Voor het verschijnsel dat we, bij afwezigheid of vertrek, snel worden vergeten, hanteren we in Nederland de zegswijze ‘uit het oog, uit het hart’. Zou ook de vakbeweging die route hebben afgelegd?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Roelof Bouwman

Nee, want met de zichtbaarheid van de vakbeweging was en is weinig mis. Stakende schoonmakers, actievoerende postbestellers, taaie onderhandelingen over de pensioenleeftijd – ook het afgelopen jaar was de vakbond weer veel en vaak in beeld.

Nog wel in het oog dus, maar toch uit ons hart. Is dat raar?

De Nederlandse samenleving, zo wordt ons al sinds de jaren zeventig verzekerd, is ten prooi gevallen aan individualisering. Voor steeds minder dingen hebben we een collectief verband nodig. Die ontwikkeling, zou je kunnen zeggen, is niet zonder gevolgen gebleven. Want als vanzelf zijn veel mensen toen ook gaan geloven dat ze geen collectieve, maar alleen nog individuele belangen hebben.

Voor vakbonden is dat idee de doodsteek en het vandaag door Jetta Klijnsma gepresenteerde reddingsplan voor de FNV zal daar vermoedelijk weinig aan veranderen. Want een ‘veel democratischer’ vakbeweging met een door de leden gekozen voorzitter is wel een antwoord, maar op een vraag die door niemand is gesteld.