Wielrennen: zelfs ná de wedstrijd is er geen winnaar
Dit weekend begint de Giro d’Italia in Kopenhagen. Over ruim drie weken finisht het peloton in Milaan. Maar ga er niet vanuit dat we tegen die tijd ook weten wie er gewonnen heeft.
Afgelopen donderdag kreeg Michele Scarponi een roze trui uitgereikt als winnaar van de Giro van 2011. Alberto Contador, die vorig jaar gewonnen dacht te hebben, is met terugwerkende kracht geschorst en blijkt al die tijd als een fantoom meegereden te hebben. Hem is de Tourzege van 2010 en de Giro-winst van 2011 ontnomen, omdat hij al in 2010 geschorst had moeten worden, voor een paar picogram verboden spul in zijn lichaam.
Contador fietste in geleende tijd, en de internationale wielerunie UCI vond het deze winter tijd om die tijd maar eens terug te vorderen, inclusief alles wat er in die tijd gebeurde. Het wielrennen is een teletijdmachine, die op ieder gewenst moment kan worden aangezwengeld en wij allen zitten erin en moeten maar afwachten in welk tijdperk de zaak weer wordt stilgezet.
Het is natuurlijk niet voor niets dat het begrip ‘virtueel klassement’ uit het wielrennen stamt. Dat hele wielrennen is virtueel, niets is wat het lijkt, zelfs niet als het zwart op wit staat. Klassementen, prijzengelden; alles wordt onder voorbehoud vastgesteld en toegekend op basis van de huidige stand van de wetenschap. Iedere officiële uitslag is officieus.
Wie nu niet gepakt wordt, kan over vijf jaar alsnog hangen. En de loser van vandaag, kan over tien jaar, lang na het beëindigen van zijn loserige loopbaan-van-niks, een glorieuze overwinnaar blijken. Zelfs dat wat niet is wat het lijkt, kan nog weer anders zijn. Het is niet uitgesloten dat Contador ooit nog eens wordt vrijgesproken (bijvoorbeeld als blijkt dat picogrammen helemaal niet bestaan) en hij, over een jaar of vijf, op een regenachtige donderdag in Milaan wordt ontboden om de hem afgepakte trui terug te krijgen. En weer later, als een of andere rondedokter in zijn memoires suggereert dat de eerste acht van de Giro van 2011 aan een destijds ontraceerbare superdope zaten, kan Steven Kruijswijk zich in z’n handen wrijven.
De toekomst van het wielrennen is even ongewis als zijn heden en verleden. Op een dag, als de regelmakertjes van de toekomst hebben bedacht dat het fietsen met versnellingen onsportief en dus onwenselijk is, zal men niet aarzelen alle met behulp van versnellingen behaalde zeges voorgoed te schrappen. Die dag zal de geschiedenis niet herschreven worden, maar in zijn geheel worden uitgegumd. Er zal dan vermoedelijk ook één verlichte geest opstaan die zegt: laten we al dat schrappen met terugwerkende kracht schrappen. Dan zal Alberto Contador alsnog krijgen waar hij al die tijd al recht op had. Tot die tijd heeft Michele Scarponi de zege in bruikleen.
